Die droombaan bestaat ;-)
Van binnen vraag ik me af: Wanneer mag ik er over schrijven? Wanneer kan ik mijn enthousiasme delen? Pas als ik een echte hondenoppasserpro ben? Dus ongeveer na 100 keer oppassen? Of kan het nu ook al? Nu ik pas vier keer heb opgepast op het hondje Matteo.
Ik heb besloten dat het nu al mag. Because I’m happy! En happiness is the best when shared, toch?
Het leuke nieuwtje van deze week is dus dat ik sinds vorige week hondenoppasser ben van de ruwharige teckel Matteo. Twee dagen in de week komt hij hier. Dan gaan we naar het park, slaapt hij in zijn mand of op de bank, krijgt ‘ie te eten, komt ‘ie een knuffeltje halen en drinkt hij wanneer die wil.
Dit leuke festijn is gefaciliteerd door de website Pawshake. Een paar weken geleden had ik daar een account aangemaakt, want het leek me leuk om op een hondje te passen. Bovendien heb ik zo’n groot park naast de deur. Hoe leuk is het om daar met een kwispelende viervoeter rond te lopen? Daarnaast wil ik zelf al mijn hele leven een hondje, maar daar is dit huis nog een beetje te klein voor, volgens mijn vriend dan. Hondenoppasser worden was dus de perfecte oplossing! Ik besloot een profiel aan te maken. Had alles ingevuld, foto’s geüpload en dat was het dan. Een paar weken was het stil in mijn mailbox. Er gebeurde helemaal niets.
Tot op een dag de baasjes van Matteo mij benaderden. Of ik voor twee dagen in de week op hun ruwharige teckel wilde passen. Ik stond verbaasd dat het over een teckel ging, want ik had net in die periode a thing voor teckeltjes gekregen. Ik googelde welke soorten teckels er bestaan en appte mijn zus dat ik dat ras wel geinig vind. En dan plots benadert er iemand me met een teckel. Hello universe! Dat is weer ’toevallig’!
We maakten een vrijblijvende kennismakingsafspraak die ik aardig serieus nam, want ik wilde dit behoorlijk graag. Matteo snuffelde in het rond, maakte kennis met mij en ging al gauw op zijn rug liggen voor een lekkere aai over zijn buik. Ik dacht meteen dit zit goed! De baasjes vonden het ook bijzonder, want dat schijnt hij normaal niet zo gauw te doen bij vreemden. Deze move van hem had ik dus in the pocket! Daarna praatten we een beetje over zijn gebruiksaanwijzing en de praktische kant van zaken. Natuurlijk vond ik het wel een beetje spannend, want op een hond passen is eigenlijk net zoiets als voor het eerst op iemands baby passen. In het begin ken je elkaar nog helemaal niet en kost het ook tijd en ervaring om elkaar door te hebben.
Nu na vier keer oppassen leer ik Matteo steeds beter kennen en hebben we al mijlpalen bereikt. In het begin wilde hij namelijk nog niet naar het park, want hij moest eerst de boel verkennen en zijn territorium afbakenen. We liepen door straten waarvan ik dacht wat moet je hier nou? Hier zou ik zelf nooit zomaar lopen. Nu hij de buurt een beetje kent en het park al een paar keer in is geweest is het voor hem al meer vertrouwd.
Als nieuw experiment ben ik vandaag ook voor het eerst met hem naar de Coffee Company geweest. Ging ook goed! Hij werd aanbeden door een moeder met een klein kindje en op het zonnige terras zat hij op mijn schoot en ook lag hij relaxt op de grond. Je hebt niet meer nodig dan dit, toch? I was totally in heaven. Ondanks dat dit al fantastisch genoeg is verdien ik er ook nog een aantal centjes mee. En daardoor komt de taak van een hondenoppasser aardig in de buurt van een heuse dreamjob! Het bestaat mensen. Het bestaat! Lijkt jou dit ook leuk om te doen?
Natalie
februari 16th, 2016
Owww, mijn zus heeft er net zo 1. Gijs!
http://haati-and-mousa.deviantart.com/art/Content-453050902
En Gijs is vreselijk grappig en lief.
Have fun met je nieuwe oppas-maatje-vrijwilligers-top-baan!
Groetjes
Door Vera
februari 16th, 2016
Wat een leuke! Ze zijn ook zo lekker eigenwijs he?