De VoorleesExpress
Zestien weken geleden ben ik begonnen met De VoorleesExpress. Een project waarbij je 20 weken lang wekelijks 1 uur bij een gezin thuis komt voorlezen. Het doel van het project is om kinderen in aanraking te brengen met taal, lezen en kinderboeken, zodat zij geen taalachterstand oplopen.
Daarnaast is het ook de bedoeling dat het voorleesuurtje geïntegreerd wordt binnen het gezin. Hoe meer het kind thuis in aanraking komt met taal, hoe beter de taalvorming van het kind namelijk ontwikkeld. Na twintig weken draag je het voorleesuurtje over aan het gezin en hoop je dat het in stand blijft.
Zelf lees ik nog maar vier keer voor en vind ik het best een gek idee dat het straks afgelopen is. Het lijkt mij leuk om de kinderen nog te zien, daarom kunnen ze me altijd een keer bellen om te komen voorlezen. ‘Mijn’ voorleeskinderen zijn Navneet en Tarandeep en hebben een Indische achtergrond. Ze spreken vloeiend Punjabi (dit wordt gesproken in de provincie Punjab, gelegen in het Noordwesten van India, ook is dit de meest gesproken taal in Pakistan) en hun Nederlands gaat ook vooruit. Vooral bij Navneet. Zij is zes jaar en heeft daarom een grote voorsprong op haar zusje van drie. Dit jaar is Navneet naar groep 3 gegaan en leert zij lezen en schrijven.
Het is heel leuk om zelf (weer) in aanraking te komen met kinderboeken. Elke week breng ik een uurtje door in de bibliotheek om weer nieuwe kinderboeken uit te zoeken. Je verhoogt het leesplezier als je zelf ook affiniteit hebt met de boeken. Zo las ik vroeger ook Dikkie Dik, Platvoetje en Kleine bever. Ook is het leuk om te merken dat de kinderen zo blij worden van mooie plaatjes, kaften en letters. Zo zijn Navneet en Tarandeep gek op boeken met glitters, prinsesjes en lieve dieren. Zo schattig!
Soms is het wel moeilijk om de focus bij het voorlezen te houden. Vooral de jongste is snel afgeleid en houdt van gekke grapjes maken en aandacht vragen. Ik lees dan de kinderen apart voor of we kijken na een half uurtje voorlezen een dvdtje over dieren. Deze laatste aanpak werkt erg goed, omdat ze alleen de dvd mogen zien, als we eerst rustig drie of vier boeken hebben gelezen. Als ze dit heel stilletjes en rustig hebben doorstaan, gaat de tv aan! In het begin van het project was het natuurlijk nog een beetje uitvogelen. Je komt in andermans huis. Het zijn niet jouw kinderen, dus je wilt niet te streng zijn, maar je wilt ook dat het voorlezen serieus genomen wordt. Na een aantal keer groeit het vertrouwen tussen beide partijen en gaat het steeds beter.
Tijdens de afgelopen zestien weken is hun moeder bevallen van een derde. Op een maandagavond kwam ik weer langs en zag ik midden in de woonkamer een hele lieve baby liggen op de (slaap)bank. De meisjes zijn erg gek op hun broertje en de weken daarop kwamen er veel familieleden langs. Soms las ik voor terwijl er nog meerdere mensen in de woonkamer aanwezig waren. Het ging dan iets rommeliger dan voorheen, maar toch was iedereen stil en had respect voor het voorleesuurtje. Het enige nadeel is wel dat moeder natuurlijk veel meer aandacht heeft voor de kleine, dan voor het voorleesritueel, dat hopelijk straks wél wordt voortgezet. In de tussentijd ben ik daarom voor een tweede keer met het gezin naar de bibliotheek gegaan. De meiden hebben nu zelf twee biebpassen en hopelijk gaan zij die in de toekomst gretig gebruiken.
Dit project is niet alleen heel leuk, omdat je kinderen in aanraking brengt met kinderboeken en met voorlezen, ook is dit heel goed om met je neus op de feiten gedrukt te worden. Mijn voorleesgezin heeft namelijk niet zoveel, zijn vrij arm en slapen zelfs in de woonkamer. De kinderen hebben geeneens een eigen kamer. Wij hadden het vroeger ook echt niet breed. (Na de scheiding van mijn ouders, werkte mijn moeder voor een mager loon, maar wel genoeg om in een flat te wonen met ieder een eigen kamer). Deze moeder is 30 en heeft nu al drie kinderen op de wereld gezet. Haar man is nu al een tijdje werkloos, omdat hij ziek is en zelf zorgt zij voor de kinderen. Het huis is erg klein voor zo’n groot gezin. Ik zou gillend gek worden!
Ondanks dat zij het niet breed hebben zie je wel dat de kinderen geliefd zijn, dat ze plezier hebben en dat zij een warme familieband hebben met elkaar. En dat is natuurlijk priceless.
Wil je ook vrijwilliger worden voor de VoorleesExpress? Ga dan naar www.voorleesexpress.nl en meld je aan.
PS: Hier en hier vind je nog meer artikelen van mij over De VoorleesExpress.
Ongevera Over vrijwilligerswerk en aardig zijn - Ongevera
februari 3rd, 2016
[…] was ik na een lange tijd weer naar mijn voorleesgezin geweest. Ik heb hen leren kennen door het vrijwilligersproject De VoorleesExpress waar ik drie jaar […]