Oh eindelijk heb ik een moment om van me te laten horen! Ik heb zo vaak gedacht; ik wil schrijven, de weken vliegen voorbij, ik houd het niet meer bij, ik wil overzicht. En dat krijg ik vaak door dingen op te schrijven. Maja hoe doe je dat als je net moeder bent geworden! Waar haal je die tijd vandaan?

Nou, ik heb een momentje gevonden hoor. Net na de borstvoeding, kon ik haar voordat de krampjes begonnen op te spelen, in de draagzak doen. Met babyliedjes aan op de achtergrond heb ik haar gewiegd en getroost in de woonkamer, twijfelend of ik haar er toch niet uit zou moeten halen. Gelukkig toch doorgezet en dat werkte, want nu is ze weer lekker in slaap gevallen en zit ik met draagzak + baby en al op een stoel om dit te kunnen tikken. Zwetend ja, want het is best warm en zwaar.

Dit hier schrijven, kon ik gister echt niet doen (uhm eerder ook niet, zoals ik net schreef). Ik had de hele nacht en dag last van een pijnlijke borst, hoofdpijn, extreme slaaptekort, pijntjes overal, kortom ik was (zoals vaak de laatste tijd) een zombie. Tja, dan gaat het moederen ook gewoon door en dat is echt pittig. Je denkt dan elke keer ‘gaat dit ooit over?’ maar gelukkig is daar dan een volgende nacht die niet zo pittig is als de vorige en een volgende dag die beter is dan de vorige. Thank god. Nothing stays forever.

En vandaag is, mede door de draagzak, een superfijn dagje! Want zij slaapt er zo lekker in, ik heb mijn handen vrij en kan dus gewoon ontbijt of lunch voor mezelf klaarmaken, zonder huilend meisje op de achtergrond die zich helemaal alleen voelt. Heerlijk!

Ja mensen, voor jezelf eten klaarmaken, je aankleden en er een beetje redelijk uit zien, zijn dingen die niet meer vanzelfsprekend zijn als je net moeder bent. En alleen thuis bent. Als mijn vriend vrij is, dan kan ik ontspannen douchen, krijg ik ontbijtjes op bed (ja klinkt geweldig, is het ook, maar hey ik geef 24/7 borstvoeding, das ook niet niks! Dus eigenlijk zouden alle partners dat moeten doen) en kan ik ook eens een brief op de post doen. Echt alle respect dus voor moeders die alles alleen doen. Dat is inclusief mijn moeder. Volgens mij heeft mijn vader nog nooit in zijn leven een luier verschoond.

Maar Olivia (there, I said it!) is nu 6 weken en 4 dagen. Dus reken maar uit wanneer ze geboren is! 😉 Ik doe niet meer aan hoofdrekenen of überhaupt denken (veel te moe voor), maar ik weet natuurlijk wel wanneer ze geboren is haha. 14 april, baby. Klopt het? 🙂

Ze heeft een mooie heldere blik, kijkt wijs uit haar ogen, heeft een lief neusje, lange vingers en teentjes, ook lange armen en benen, donkerblond haar met een gloedje kastanje en is natuurlijk de allerliefste baby van de wereld! Ik weet dat het jammer is dat ik geen foto’s laat zien (er staat 1 onherkenbare foto op Instagram met haar vader), maar ze heeft me er geen toestemming voor gegeven. Aan de ene kant vind ik het jammer om ze niet te delen. Ik lees en kijk ook naar mommy’s online die dat wel doen en het maakt het soms net iets leuker en persoonlijker. Maar ik doe het (niet) voor Olivia. Zij heeft er (nog) niet voor gekozen.

Afijn, dit is mijn eerste blogpost sinds ik moeder ben. Ik hoop zelf dat er nog velen volgen. Ik heb van alles in mijn hoofd waarover ik wil schrijven, maar daardoor is het een beetje een chaos daarboven en moet ik maar even uitzoeken hoe ik het op orde krijg en wat nou leuk is om te delen. Ik wil mezelf beloven dat ik het niet laat verwateren. Ik hoop dat ik die belofte na kan komen. Voor nu: tot de volgende keer!