De Fashion Revolution Tag
Vorige week vrijdag was het Fashion Revolution Day. Deze dag is in het leven geroepen naar aanleiding van de ramp van twee jaar geleden in Bangladesh.
Op 24 april in 2013 stortte in dit land het Rana Plaza gebouw in, waarbij er 1133 mensen omkwamen en 2500 mensen gewond zijn geraakt. In dit gebouw zaten meerdere kledingfabrieken gevestigd. Er werd zelfs op het dak verder gebouwd, zodat er nog een verdieping bij kon komen. Een dag voor de ramp, ontdekte een journalist een enorme scheur in een van de pilaren van het gebouw. Er ontstond veel onrust, de werkers gingen het gebouw uit en wachtten op het eindoordeel van de directeur. Die zei, dat de rest van het gebouw veilig genoeg was en dat die scheur niets voorstelde. Veel mensen vertrouwden de zaak niet en wilden de volgende dag niet op werk verschijnen vanwege het instortingsgevaar. Maar als ze dat zouden doen, dan werd hun maandsalaris niet uitbetaald. De meesten van hen gingen de volgende dag dus wel naar hun werk. Met alle gevolgen van dien, want het gebouw stortte in.
Om dit niet te vergeten en de problemen in de kledingindustrie aan de kaak te stellen is de Fashion Revolution Day in het leven geroepen en de Fashion Revolution Tag ontstaan. Deze tag kun je als blogger het hele jaar invullen.
Marte van Moderne Hippies heeft hem ingevuld en mij getagd. Supertof. Thanks!
Oké hier komt ie.
Als je de deuren van jouw kledingkast opendoet, wat valt dan als eerste op?
Dat mijn kleding is opgevouwen op de manier zoals Marie Kondo voorstelt. Die manier is dat je kleding opvouwt tot dat het een beetje recht op kan staan. Je legt de kledingstukken dan niet op stapels in een la, maar rechtop. Op deze manier krijg je meer ruimte in je kast en kreukt de kleding minder (schijnt). Ik doe dat nu met mijn shirtjes, truien en shorts en oké, ik zal het maar onthullen; ook met mijn sokken en ondergoed! Sinds ik het boek Opgeruimd gelezen heb ben ik namelijk gek geworden, uhh ik bedoel, vouw ik mijn sokken stuk voor stuk op. Ja echt. Raar he? Maar het bevalt me eigenlijk gewoon goed. Het is helemaal niet vervelend om te doen en je geeft hierdoor wat meer aandacht aan je kleding, zodat je de stukken ook weer beter leert waarderen. Ook zie je sneller of je kleding kapot of versleten raakt als je er zorgvuldig mee om gaat. Bovendien is alles nu overzichtelijk. Dusse ja, ik ben momenteel wel happy met mijn kleding en kledingkastje.
Hoe zou je jouw ‘geschiedenis’ wat kledingstijl betreft omschrijven?
Ik was als kind al in de ban van alles wat vrouwelijk was: make-up, jurken, rokjes, sieraden en hoge hakken. Later kocht ik van mijn zakgeld mooi ondergoed bij de H&M, omdat ik het er allemaal zo romantisch uit vond zien. Toen kwam er een periode dat iedereen om mij heen skater of rocker werd. Mijn broer zat in een band met allemaal alternatieve gasten en mijn eerste vriendje was een basgitarist (en dat is ie nog steeds). Ik werd dus een rockchick met broeken met wijde pijpen aan, met daaronder brede gympen. Ik had ze van het merk Osiris en was er erg trots op. Soms droeg ik ook een vissershoedje op mijn hoofd en had ik kettingen aan mijn broek hangen. Ik droeg zelfs een ketting van grolsch bierdopjes aan mijn wijde broek, terwijl ik helemaal geen bier luste! Ook deed ik met eyeliner zwarte stipjes onder mijn wenkbrauw, dat vond ik er gaaf uitzien. Ik luisterde in die tijd ook echt naar harde muziek zoals Hed Pe, System of A Down, soms Korn en Linkin Park. Bij mij duurde deze fase ongeveer drie jaar en daarna droeg ik weer meer meisjesachtige kleding. Zelfs soms een tikkie ordi, want ik had van die dun geëpileerde wenkbrauwen en ik droeg veel oogpotlood op mijn ogen. Ook had ik een truitje met het woord Bitch erop en droeg ik veel strakke kleding.
Nu zal ik mijn kledingstijl omschrijven als vrouwelijk, kleurrijk, beetje stoer en een beetje hippie. Ik vind de Moderne Hippie stijl heel mooi en draag graag ook kleding met hippie-achtige elementen. Wel vind ik dat kleding comfortabel moet zijn. Ik doe er bijvoorbeeld niet meer alles aan om er helemaal tip top uit te zien. Hoge hakken draag ik bijvoorbeeld niet zo vaak meer en te strakke dingen die mij beklemmen, laat ik ook links liggen. Je moet wel een beetje kunnen leven!
Ik maak trouwens nog steeds echte modemissers, zoals op onderstaande foto’s. Dit is gewoon twee jaar geleden! OMG. Ik had in die periode gewoon minder interesse (en weinig geld) in kleding en was meer met de binnenkant bezig. Ook ging ik voor het eerst jungletochten maken, daarom had ik veel jungleproof broeken mee op vakantie en liep ik lekker op deze wandelshoes met mijn sokken omhoog, tegen de muggen! Dit moet natuurlijk kunnen, maar ik heb wel geleerd dat je er in de jungle niet perse als een fervente wandelaar uit hoeft te zien. 😀
Deze foto dan, what was I thinking? Oké, ik weet het: ik dacht lekker comfy en die pet is tegen de felle zon. Maar als ik wist dat er van mij een foto werd gemaakt, had ik wel iets anders aangetrokken of in ieder geval die pet af gedaan en die blouse in mijn rok gestopt, zodat die wat mooier uitkomt. 😀
Wat vind je belangrijk bij aanschaf van nieuwe kleren?
Dat ik er blij van word en zin heb om het te gaan dragen. Ik kocht nog weleens kleding onder het motto: handig. In plaats van: leuk! Ook moet de stof prettig zitten en vooral niet te strak. Stretchbroeken vind ik bijvoorbeeld een goede uitvinding. Met broeken en schoenen die je uit moet lopen heb ik altijd een beetje moeite, want dan zit het in het begin helemaal niet lekker. Soms koop ik dan liever een maatje groter, want anders voel ik me zo opgepropt. Of ik koop het toch en vergeet het te dragen, omdat ik weet dat in het in begin het niet lekker zit. Dat schiet niet op natuurlijk. Nieuwe ballerina’s zijn ook niet altijd even lief voor je voetjes. Je moet altijd eerst even blaren krijgen, voordat ze je met rust laten.
Koop je jouw kleding bewust? (let je op keurmerken of de filosofie van het merk) of is dit een ver-van-je-bed show? Het is geen ver van mijn bed show, want ik weet dat de meeste kleding die we dragen onder erbarmelijke omstandigheden gemaakt zijn. Ik voel me er ook niet 100% lekker bij om altijd maar kleding te kopen van de goedkope modeketens zoals ZARA, Mango, H&M, Forver21, Primark en Pull&Bear, maar ik vind zelf kleding vaak veel te prijzig. Ik denk dat wanneer ik genoeg geld verdien bewustere kledingkeuzes maak. Aan de andere kant ben ik niet heel erg op de hoogte van leuke, trendy kleding die eerlijk gemaakt is.
Wel draag ik weleens handgemaakte sieraden en heb ik één stel duurzame schoenen uit Kenia van het merk Superkoeien. Voor de rest denk ik sinds kort veel beter na over wat ik koop, zodat ik minder miskopen doe en dus minder hoef weg te gooien. Ik heb onlangs zes vuilniszakken aan kleding in de kledingcontainer gedaan. Die gaan naar een goed doel. Sindsdien ga ik voordat ik iets nieuws koop eerst mijn kledingkast af, zodat ik iets koop, wat leuk staat bij wat ik al heb. Zo is de kans kleiner dat je met iets thuis komt, wat je nooit draagt.
Wat denk jij van de huidige situatie in de kledingindustrie.
Ik vind het jammer dat bekende kledingmerken zo veel gebruik maken van massaproductie, omdat zij alleen uit zijn op winst. Daarom denk ik ook dat zij het meest verantwoordelijk zijn voor de huidige situatie in de kledingindustrie. Zij laten immers hun ontwerpen door goedkope krachten maken, zodat het hun niet te veel kost. De bazen van de sweatshops zijn ook geen lieverdjes en verdienen er nog meer aan dan de werknemers die urenlang achter elkaar werken, zonder goede ventilatie, stoelen, en welverdiende pauzes. Ook ademen de werknemers door het kledingproces vaak chemische stoffen in en hebben deze mensen zelden een dag vrij. Ik heb ook weleens gelezen dat de werknemers tijdens inspectie moeten doen alsof er niks aan de hand is. En dat zie je ook bijvoorbeeld in deze documentaire van Jeroen Pauw. (aanrader).
Omdat de meesten van ons toch heel vaak wel goedkope kleding koopt, omdat niet iedereen zijn geld aan duurdere kleding wilt uitgeven en omdat hier ook niet iedereen vermogend is, denk ik dat de oplossing echt van bovenaf moet komen. Consumenten volgen wel. Wat er niet is, kun je ook niet kopen.
Maja, ik denk niet dat de grote spelers daarop uit zijn. Er komen volgens mij alleen maar grote winkelketens bij. Kijk maar naar de Primark die overal opduikt en zich door heel Nederland vermenigvuldigd.
Het zou tof zijn als er meer eerlijke, mooie, en betaalbare kleding aangeboden wordt op de markt. Of dat we ervan bewust worden dat kleding nou eenmaal niet goedkoop is en dat het investeringen zijn die je af en toe doet. Maja de modewereld zorgt er natuurlijk ook voor dat we maar blijven kopen en trendy willen zijn. Ik heb zelf laatst ook mijn enthousiasme voor mijn nieuwe aankoopjes kenbaar gemaakt in een shoplog. En die kleding was niet duurzaam.
Het is een lastige kwestie.
Er bewust van worden is in ieder geval al een eerste stap.
Wat is jouw favoriete kledingstuk en waarom? Aansluitend op de vraag: maak een foto van jezelf in dat favoriete kledingstuk, binnenstebuiten met het label op de foto en vraag aan het betreffende merk #whomademyclothes? Vervolgens tag je 3-5 andere bloggers om ook mee te doen!
Dat is dit spijkerjasje dat ik sinds mijn achttiende levensjaar in bezit heb. In dat jaar was ik vijf maanden in Spanje om te werken voor Eurocamp. Dat was een hele leuke tijd. Mijn collega’s vonden dit jasje en gaven het aan mij. Het is een afgeraffeld ding met gaten en scheuren, maar ik vind ‘m nog steeds leuk.
Ik ontdek nu trouwens dat het merk Trafaluc Jeans heet en van de ZARA afkomstig is. In het label staat in ieder geval ‘made in Spain’.
Wil je deze tag ook overnemen? Please do! Zo worden er steeds meer mensen bewust van waar hun kleding vandaan komt en welke mensen het maken. En vergeet niet de hashtag #whomademyclothes te gebruiken.
nancy
mei 6th, 2015
Wat leuk om te zien dat jij hem ook ingevuld hebt. Ik heb die docu van Jeroen Pauw nog nooit gezien dus die zal ik zeker nog eens bekijken, bedankt voor de heads up!
admin
mei 6th, 2015
😀 Jij ook!
admin
mei 19th, 2015
Ja, is zeker de moeite waard!