Dairy: Oude krultang
Vandaag gebeurde het al voor de derde of vierde keer. Braaf opstaan, ontbijten, de metro pakken en een college volgen. Maar, nee de eerste drie activiteiten heb ik gedaan, maar de laatste niet. Er was weer eens niemand aanwezig in het lokaal. En ik was nog wel te laat. Gelukkig hoefde ik niet met een schuldgevoel de klas in te lopen, omdat ik dit keer echt twintig minuten te laat was. Tja die metro 51 die doet soms wat ie wil.
Dit keer was er weer eens niemand, behalve ik. Eigenlijk vond ik het niet erg, want nu had ik lekker een dagje vrij én ik was tenminste mijn bed uitgekomen op een fatsoenlijk uur. Acht uur, netjes. Dus pakte ik weer lekker de metro terug naar huis en las ik verder in mijn boek De Alchemist. Thuis zette ik koffie, pakte ik stiekem een beetje melk van een huisgenoot en goot 1,5 schepje suiker in mijn kopje. Hup boekie dr bij en lezen maar. Na een uur, had ik het boek uit, mijn koffie op en was ik helemaal wakker.
Waarom ik nou vaak op school kom, terwijl er niemand is komt door het checken van mijn mail. Volgens mij check ik mijn mail ongeveer tien keer per dag. Maar zelfs dat is heden ten dage nog niet genoeg. En zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om je mail te checken, want vertrouwen op je studierooster is niet meer van deze tijd. In deze tijd zitten gastdocenten opeens in de Ivoorkust i.p.v in een HvA-lokaal. Ook leuk, zou ik ook doen als ik een gastdocent was.
Na het kopje koffie besloot ik mij te gaan voorbereiden op een gastcollege van morgen. Hopelijk zit die docent niet opeens in Afrika. Bart Kamphuis komt, een journalist in hart en nieren. Hij werkt nu voor de NOS op de economie redactie. Lijkt mij zelf niet super interessant. Economie. Maar hij heeft vast veel te vertellen.
Het is de bedoeling dat wij hem gaan interviewen, om onze interviewskills beter onder de knie te krijgen. Tien personen worden lukraak aangewezen om Kamphuis te interviewen. Als je persoon tien bent is het de bedoeling dat je op alles wat al geweest is in te spelen én natuurlijk niet hetzelfde te vragen, dat al geweest is. Ben benieuwd hoe dat af gaat lopen. Ik heb een paar vragen op papier gezet. De kans dat iemand precies dezelfde vragen als ik heeft is niet heel erg groot, maar het zou kunnen.
De rest van de middag verliep zeer aangenaam. Ik heb mijn mooiste vakantiekiekjes bij elkaar gedeponeerd, mailtjes en belletjes verricht en toen ik bezig was met dit verhaal, ging een andere bel. De deurbel. Mijn moeder was in de buurt en kwam even langs. Ze kwam niet zomaar langs, nee ze was bij mijn oma geweest, die in de buurt woont en zij had nog een krultang over. Nu ben ik uitermate geïnteresseerd in krultangen, dus stelde ik mij als kandidaat, om de krultang eventueel in ontvangst te nemen.
Mijn oma krult haar haar niet meer en ik wel (mits ik er één heb). Het is nog een hele ouderwetse krultang. Een echte ‘Rotel’ ‘Om u te dienen’. Wauw!
Voor maar liefst 29,75 gulden. Dat was zeker duur in die tijd. ‘Wees uw eigen kapper met Rotel’, staat op de voorkant van de bijsluiter. Nou heel graag! Daarom heb ik er speciaal een fotootje van gemaakt.
Bewijs dat stokoude krultangen het nog steeds prima doen!
Anoniem
mei 19th, 2011
leuk lief
Retro!
xxx