De teller staat inmiddels op 35 weken zwangerschap. De hoogste tijd dus om eens terug te blikken op de ergernissen die een zwangere vrouw kan hebben. En dan gaat het niet om het zwanger zijn een kindje in je dragen en verwachten, want dat is life changing en heel bijzonder. Het gaat om het scala aan bijzondere ervaringen rondom de zwangerschap. Wel aardig om die eens te benoemen. Komt ‘ie:

• Waar ik me aan heb gestoord is dat alleen mijn naam in de wachtkamer van de verloskundigenpraktijk benoemd werd. Dan zit je dus samen met je partner en in mijn geval de vader van mijn kind in de wachtruimte. Jullie gaan die dag voor het eerst het wonder in je buik zien door middel van een 10-weken echo. Superspannend natuurlijk. En al helemaal als je eerder een miskraam te verwerken hebt gehad. Samen zit je in spanning in de wachtkamer. Jij de vrouw. Hij de man. Zonder hem zat je daar niet en was er überhaupt geen kindje in je buik. Dan gaat de deur open en word alleen jouw naam omgeroepen, word jij als eerste aan gekeken en krijg jij als eerste een hand. Mijn vriend werd gelijk als tweederangs burger weggezet. Alsof hij er als een aanhangsel maar bij was en er vanwege zijn man zijn er toch minder toe deed. Ik vond dat zo gek. Je kunt, als je de naam van de vader niet weet toch ook zeggen ‘Vera en? Wat is jouw naam? Bent u de vader? Komt u beiden binnen!’ Hoe moeilijk is dat? Het is voor een vader net zo spannend, ingrijpend en nieuw als voor een vrouw. Bovendien beleef je dit samen als aanstaand gezinnetje. Als we willen dat mannen meer betrokken zijn, moeten we ze ook zo behandelen, juist met dit soort subtiele gebaren! Zo, daar ergerde ik me aan.
• Een andere ergernis. We leven inmiddels in een digitaal tijdperk, waarbij je het verloop van je zwangerschap en zelfs je weeën kunt bijhouden met een app. Daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt (de weeën app volgt nog). Elke week kun je met een zwangerschaps app lezen over de groei van je baby, welke voedingsadviezen belangrijk zijn, en wat er nog meer over te lezen valt (pfff genoeg!). Hoe moeilijk is het om deze app gendervriendelijk te maken? Er wordt namelijk in alle artikelen, apps, tijdschriften en wat dan nog over hem, hij en zijn gesproken als het over je baby gaat. Prima als je een jongetje verwacht, dan heb je daar geen last van. Maar als je een meisje verwacht en je weet dit, is dit vrij storend. En hoe moeilijk is het om de tekst aan te passen aan het geslacht dat je verwacht? Kijk, als je het geslacht niet wilt weten, prima. Dan kies je de optie neutraal en wordt er vanuit de mannelijke vorm geschreven, want dat is nou eenmaal de norm, wat dus eigenlijk vrij spijtig is. Ja, dit punt viel me echt op. Overal wordt over hem en hij gesproken en de babymeisjes worden net als ouders van meisjes over het hoofd gezien. Over hun kroost wordt niet geschreven. Je moet zelf maar elke keer ‘ze’ en ‘haar’ in je hoofd denken als je weer eens iets wilt lezen over de groei. Mijn voorstel is dus; pas dit aan in de apps, het is een kleine moeite om het voor beide seksen te (her)schrijven. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als later ook de websites 24baby.nl en oudersvannu.nl dit voorbeeld opvolgen.
• Iets anders wat me opviel is dat mensen die je niet zo goed kent en tegenkomt op verjaardagsfeestjes de vraag Hoe voel je je? aan je stellen als ze zien dat je zwanger bent. Die mensen hebben dat nooit eerder aan je gevraagd, maar nu je een buik hebt word je ineens geacht om over je gevoelens te gaan praten. Gek toch?
• Aanvullend op het vorige punt; als je vertelt dat het goed gaat is dat blijkbaar niet goed genoeg. Ik heb het vaak meegemaakt dat als ik antwoord dat het goed gaat mensen me met zo’n glazige blik aankijken van ‘dit hoort niet. Je moet tenminste iets te klagen hebben.’ Normaal kun je altijd met een ‘goed’ eindigen als iemand vraagt hoe het met je gaat, hoe je nieuwe huis je bevalt, of hoe je werkdag was, maar als je zwanger bent verwachten mensen een verhaal. En dan het liefst een klaagverhaal. Alsof het niet leuk is om zwanger te zijn, maar een last.
• Lukrake opmerkingen van anderen over jouw lichaam. Ja dat mag blijkbaar ook als je zwanger bent. Als niet-zwangere heb je het misschien niet door, maar een ongevraagde observatie van iemand anders dan jezelf, kan je opeens onzeker maken over de functie van je lichaam. ‘Oh, je lijkt niet echt gegroeid’. Shit denk je dan. Gaat alles wel goed met de baby? Of ‘Wow weet je zeker dat je geen drieling krijgt?’ Uhm ben ik dan abnormaal groot? Is de baby een reus?  Gelukkig zijn daar dan de verloskundigen, who seen it all, die je kunnen geruststellen en waardoor je weer zelfvertrouwen krijgt, maar mensen hebben vaak niet door dat het best raar is om dat soort dingen te zeggen over je lichaam. Het schijnt namelijk opeens geoorloofd te zijn om opmerkingen te maken over het lichaam van een zwangere vrouw. Terwijl je normaal ook niks zegt over iemands kont, buikje of bovenbenen. De raarste opmerking kreeg ik trouwens van een winkelmedewerker toen ik voedingsbh’s aan het passen was. Ze keek naar mijn buik en zei ‘Je hoeft zeker niet lang meer. Dat hoop ik in ieder geval niet voor je!’ Ik was toen 34 weken, nog ruim 6 weken te gaan als de baby na de uitgerekende datum komt, best nog wel een tijdje dus. Bizar is het dan om zoiets te horen. Je denkt toch voor een seconde ‘Is dit niet normaal dan?’
• Die bangmakerij. Ook dat weer van mensen om je heen. Een geboorte is tegenwoordig blijkbaar iets waar je bang voor moet zijn, ook al is het de normaalste gang van zaken. We zijn zo ver afgeraakt van de natuur, dat we nu cursussen volgen die je vertellen dat zwangerschap en geboorte compleet natuurlijke dingen zijn (doe ik ook aan mee, want je wordt gewoon geindoctrineerd). We durven gewoon niet toe te geven dat we grotendeels net als dieren zijn.Ja, het is vervelend dat heel veel vrouwen bang zijn voor het baren van een kind en ook vanuit hun angst vragen hoe jij er dan tegenaan kijkt. Ik vind het sneu dat het gros niet meer op de oerfuncties van het lichaam durft te vertrouwen. Natuurlijk zal het zwaar zijn, vermoeiend, uitputtend, maar ook dat verschilt weer per vrouw en hoeft niet altijd zo te zijn. Het is echt typisch iets menselijks om je zorgen te maken over een bevalling. Een barende koe zal zich nooit afvragen of het wel te doen is. Man, het gaat er helemaal niet om wat jij ervan vindt. Je zet een kind op de wereld, bemoei je er niet te veel mee en laat je lichaam het werk doen. Think like a cow!

ZO, dat waren mijn zwangerschapsperikelen die ik even lekker met je wilde delen. Het lucht best op. Ik voel me net een Jan Mulders, maar dan achter een laptop. 😉

Ik ben benieuwd of jij je ook kunt vinden in deze ergernissen. Als je vindt dat ik overdrijf dan gebruik ik nu het excuus ‘ik ben zwanger en emotioneel’ want die cliché kaart heb ik eigenlijk veel te weinig gespeeld, terwijl die juist zo verdomde handig is! 😉