Ik doe mijn ding en jij doet jouw ding. Ik ben niet in deze wereld om aan jouw verwachtingen te voldoen. En jij bent niet in deze wereld om te voldoen aan de mijne. Jij bent jij en ik ben ik. En als wij elkaar ontmoeten dan is dat mooi. En als dat niet gebeurt is er niets aan te doen. -Fritz Perls-. (Gestalttherapie)

Deze tekst hing vroeger bij ons thuis aan de muur. Mijn moeder had die vastgepind op het prikbord. En elke keer als ik mijn jas uitdeed en aan de kapstok hing wierp ik een blik op dat velletje papier.

Nu, jaren later kreeg ik het idee om een blog te schrijven over verwachtingen. Meteen denk ik aan de tekst die bij ons vroeger aan het prikbord hing en die mijn moeder weleens vrolijk voordroeg. Ik vind het een fijne tekst als het gaat om leven naar je eigen wensen en maatstaven. Doen wat voor jezelf goed voelt, het maken van je eigen keuzes en elkaar vrij laten. Een kanttekening maak ik er wel bij want ik vind dat we elkaar zeker tegemoet kunnen komen in elkaars verwachtingen en dat we rekening kunnen houden met andermans wensen. However, we kunnen deze niet van elkaar eisen en daar gaat het in de tekst, denk ik, om.

Ik zelf heb in mijn leven gemerkt dat het hebben van verwachtingen over personen of over situaties meestal niet matcht met de werkelijkheid en daardoor is de kans op teleurstelling velen malen groter dan wanneer je geen verwachtingen hebt.

Bijvoorbeeld.

Ik fiets vrolijk door de stad, heb net een fantastische afspraak achter de rug waar ik enorm veel energie van heb gekregen. Opeens stel ik me voor hoe leuk het is als ik mijn vriend vanavond uiteten vraag. We moeten immer nog vieren dat hij een nieuwe baan heeft gekregen. Dat hadden we nog niet gedaan. Ik stel me voor hoe leuk het is om vanavond te proosten op een nieuwe start, te praten over wat we allemaal hebben meegemaakt in de afgelopen 24 uur en hoe fijn het is om even tijd voor elkaar te hebben. Vrolijk en vol enthousiasme fiets ik verder. En als ik thuis kom overlaad ik mijn vriend met dit geweldige idee. Ik ben vol energie en hij zeg maar gerust iets minder. Hij heeft namelijk net een zware werkdag achter de rug, is moe en heeft behoefte aan een avondje thuiszijn. Even niet te veel. Ik, die nog vlieg op het idee van heerlijk genieten in een goed restaurant, probeer hem over te halen met het idee dat hij niks hoeft te doen, alleen maar lekker zitten en proeven. Er hoeft zelfs niet afgewassen te worden vanavond! Met mijn overtuigingskracht en enthousiasme, krijg ik het voor elkaar. Maar had ik niet beter gewoon naar hem kunnen luisteren? Was dat niet eigenlijk toch fijner geweest? Zijn vermoeidheid was natuurlijk ook aanwezig in het restaurant en de avond was anders dan hoe ik me in mijn euforische fantasiewereld had voorgesteld. Ondanks dit hadden we nog steeds een fijne avond samen, maar met dit voorbeeld wil ik aangeven dat de kans op teleurstelling 10 keer zo groot is als je veel verwachtingen hebt, want de realiteit is altijd anders.

Een situatie inbeelden, mooier maken dan die is, nadenken over hoe het zou zijn, van te voren alvast wat voorwaarden en eisen opstellen. Doen we dat niet allemaal?

Wat verwacht je van je eigen huwelijksreis bijvoorbeeld? Van het weekendje weg met je familie? Van het vrijgezellenfeest van je vriendin? En het aankomende Oud en Nieuw feest? Of van je nieuwe date? Van je nieuwe werk en collega’s? Je zus die je eindelijk na maanden weer eens spreekt? Je beste vriendin die net is verhuist? Van de mensen die je eindelijk weer eens ziet na een lange reis?

Hoe vaak hopen we wel niet op knallend en kleurrijk vuurwerk? De perfecte reactie. Het juiste gebaar op het juiste moment? Dat alles precies in ons ingebeelde plaatje past?

Ik denk helaas te vaak.

En dat is eigenlijk zo jammer.

Want door het hebben van veel verwachtingen blokkeer je het vermogen om daadwerkelijk te ontvangen. Je bent als het ware blind voor het huidige moment waarin zich van alles afspeelt. En eigenlijk heel simpel gezegd, ben je gewoon veel meer met jezelf bezig, want het gaat immers om jouw denkwereld, wat jij hebt gecreëerd in jouw hoofd. Dit geldt zowel voor positieve en negatieve verwachtingen.

Verwachtingen zijn een soort egoïsche denkstructuren. ‘Het moet wel zo gaan zoals ik in mijn hoofd heb’. Of  ‘We doen het altijd op deze manier, dan zou het nu ook wel weer zo gaan.’

Elkaar vasthouden in de greep der verwachtingen werkt enorm verlammend en verstikkend en haalt in een situatie alle fun eruit. Want we veranderen toch allemaal continue? We willen elkaar de kans op ontwikkeling toch niet ontnemen door elkaar op oud gedrag vast te pinnen? Bovendien doet het leven toch wel wat ie zelf wil en kun je onverwachte situaties nooit inplannen, want die zijn niet voor niets onverwachts. En de realiteit is altijd anders. Soms zelfs wel mooier en interessanter dan je van te voren had kunnen bedenken.

Zonder veel verwachtingen is het lever veel leuker. We kunnen elkaar dan ontmoeten in de realiteit van het huidige moment. Dit schept dan al meteen een band. Want we zien elkaar. We zijn er. En daardoor kunnen we onze plannen beter afstemmen op dat wat het moment van ons vraagt.

Wat normaler kan er eigenlijk zijn?