Een nachtwandeling door de jungle maken
Dat ga ik dus echt niet doen, dacht ik toen we op weg waren naar onze laatste bestemming in Costa Rica. In het meest ongerepte stukje natuur stond een heuse nachtwandeling op de planning. Deze activiteit was onderdeel van ons to-do schema, dat we kregen op de eerste dag van de reis. Bij het boeken thuis dacht ik nog ‘mwahh die skip ik. Maar als mijn vriend het wil doen, good for him‘.
In gedachten verzonken dacht ik na over wat ik zou doen als de rest in het donker door de wildernis zou lopen. Ik fantaseerde in de auto over een aangenaam, fijn huisje waar ik lekker een boekje ging lezen (mijn eerste Harry Potter boek welteverstaan). Met de houding van “ik hoef niet altijd alles maar gewoon te doen” had ik vrede gevonden. En ik keek uit naar die avond.
Dit vooruitzicht viel in duigen toen we bij de receptie van dit ecologische, natuurpark aankwamen. De uiterst vriendelijke man met een constante twinkeling in zijn ogen, vertelde dat diezelfde avond een nachtwandeling op de planning stond. Hij was er zeer enthousiast over. Ook vertelde hij direct bij aanvang dat we op dit terrein een zaklamp nodig hadden, want er zijn heel veel slangen. “In oktober krioelen ze zelfs hier over dit terrein, waar we nu staan”. “Cool!” Dacht ik. Uhm…NOT. Mijn gezicht nam steeds meer bezorgde blikken aan. Ik zei dat ik van plan was om die hele nachtwandeling rustig aan mij voorbij te laten gaan. Want ja, ik vond het eng. Ik snapte niet zo goed wat er leuk aan is om in het pikkedonker een giftige slang tegen te komen. Hij zei; “maar dat is juist the whole point van een nachtwandeling”. Met zoveel plezier en geruststelling sprak hij dat ik bijna toegaf. Ik vroeg “maar wat doe je dan als je er een ziet?”. “You watch and you enjoy them” antwoordde hij met een de-natuur-is-prachtig-attitude. Ik voelde me steeds meer een zeikerd worden dus ik zei “hell yeah, waarom ook niet”. En toen had ik dus toegegeven aan iets wat ik eigenlijk helemaal niet wilde doen. I was screwed up.
De zenuwen werden erger naarmate de klok verder tikte. Het was bijna zes uur. We stonden klaar, kregen regenlaarzen aan en de lucht was al helemaal pikzwart. In mijn hoofd blèrden mijn gedachten steeds harder over het nut van deze activiteit, maar vooral om waarom Ik dit nou weer doe. Mijn angstgedachten namen nog grote proporties aan toen ik een formulier in moest vullen, waarop stond dat ik hier zelf verantwoordelijk voor was en wie ze konden bellen als ik in coma lag door een beet van een giftige slang. O M G! Maar, er was geen weg terug…
Na het tekenen van dat formulier en een duidelijke opdracht: “het enige wat je niet moet doen is op een slang gaan staan”, keerde de rust eindelijk terug. Ik begreep die opdracht goed en als dat het enige is wat ik niet moet doen, zit ik goed, dacht ik.
Geconcentreerd keek ik naar mijn voeten en 20 cm daar vandaan. Ik moest mezelf weerhouden om alle verdachte bosjes en bladeren om mij heen te controleren, want anders zou ik helemaal niet kunnen genieten van deze bijzondere (ahum) activiteit.
Het was of de stem van de reisleider, of het feit dat je niets zag, behalve het licht van de zaklantaarn, of het overgeven aan deze situatie of een combinatie van dit alles, dat ervoor zorgde dat al mijn angst verdween. En dat ik het zelfs leuk ging vinden.
Een kaaiman sprong in het water, toen wij eraan kwamen. Glaskikkertjes lieten zich fotograferen. Grote spinnen waren niet ver van mijn voet verwijderd. Rupsen roken naar mierzoete snoep. Een tarantula zat verstopt onder een steen. De gids liet mij voor de grap nog een keer schrikken. De junglegeluiden waren sereen. Dit was prima te doen!
Na een uur zoeken en speuren naar de dierlijke bewoners van dit land keerden we terug. Ik denk dat het universum mij geholpen heeft, want ik heb geen slang gezien! 😉
Deze ervaring leerde mij trouwens weer opnieuw hoe angst werkt. Angst gaat altijd over iets wat er zou kunnen gebeuren. Niet over wat er daadwerkelijk gebeurd. Toen ik mij overgaf aan het moment ebde alle zenuwen weg. De kracht van het NU heeft mij hierbij geïnspireerd.
Ongevera Leuke wandelroutes in Nederland - Ongevera
februari 4th, 2016
[…] wandelen we graag. Madeira is bijvoorbeeld een heel mooi wandeleiland en als je van jungle houdt is Costa Rica ook geen slecht idee. Ik vind het zelf heel fijn om echt iets te beleven als ik in het buitenland […]