Boot excursie in Negombo
Op onze een na laatste dag in Negombo gingen we met een boot naar de Muthurajawela Marsh, een moerasgebied met mangrovebos. Dit vond ik een van de leukste excursies van onze reis door Sri Lanka.
Acht uur ’s ochtends stonden we klaar bij de receptie van het Maple Leaf Hotel. Onze vriendelijke gids leidde ons door de keuken van het hotel naar de ‘achtertuin’ om vervolgens een aantal straten door te lopen die ons brachten bij het kanaal. Onderweg zagen we weer bijzondere taferelen. Een vrouw met een baby achterop de fiets, een man die aan de kant van de straat op een heel eenvoudig tafeltje vis en fruit verkocht en een man wiens gezicht en handen onder de bulten zat.
Toen ik in het bootje zat, zag ik een bord langs het kanaal staan met daarop in zwarte letters: Avoid throwing garbage to the Hamilton Canal. Later bleek, dat dat bord er niet voor niets stond, want op sommige plekken wordt er inderdaad vuilnis in het water gedumpt. Dat is voor die mensen bijna noodzakelijk zou je denken, want er is geen andere manier om je vuilnis te lozen. Er zijn geen ophaaldiensten of vuilnisbakken op straat, zoals bij ons. Soms steken ze hun afval in de fik om er van af te komen. Ook al zit er plastic en ander schadelijk materiaal tussen, wat in de lucht komt en zij makkelijk inademen. Tja, ik weet ook niet wat ik zou doen als ik nergens mijn vuilniszakken kwijt kon. Regering, waar ben je?
Varen door deze kanalen was in ieder geval heel fascinerend, omdat je echt een goed beeld kreeg van hoe de mensen hier leven. Langs het kanaal stonden eenvoudige huisjes gemaakt van houten latten, golfplaten en soms ook huisjes met stenen muren. Kinderen renden uit hun huizen om naar ons te komen zwaaien en ouders keken ons met een bescheiden blik aan. Zoals ik in mijn vorige stuk schreef, deed ik dat ook en was het helemaal niet vervelend. In Nederland word ik ook weleens aangestaard, maar hier in Sri Lanka was het anders. Er wordt vriendelijk naar je gezwaaid, mensen glimlachen naar je en je voelt je gezien. In Nederland, als iemand naar me kijkt en ik terugkijk, dan wendt iemand vaak zijn hoofd af, aslof hij of zij niet heeft gekeken. Dat voelt dan vaak raar en dat gevoel had ik in Sri Lanka niet. Ze zien je. Je bent er. Hallo.
Ondertussen zei de gids dat we een foto van de vissersmannen mochten maken. Ik had veel meer foto’s van de bevolking willen maken, omdat zij zo anders leven dan wij en er mooi uitzien met hun gewaden en lange haar, maar dat deed ik uiteindelijk niet zo vaak uit een vorm van respect en omdat het gewoon best raar is om zomaar foto’s van anderen te maken.
Eenmaal onder de brug door kwamen we op een groot uitgestrekt meer. Ik keek mijn ogen uit. Het was mooi en lelijk tegelijkertijd. Aan de ene kant zag je honderden gekleurde visserbootjes en in de verte mangrovebos, aan de andere kant gebouwen die nog niet af waren, vuilnis dat in water dreef, krakkemikkige huisjes waar mensen in leven. Op een van die huisjes vaarden we af om een mes te vragen voor het fruit dat de gids had meegenomen. Toen zag ik hun levensstijl van een nog kleinere afstand. Een van de vrouwen ging die dag trouwen en had een witte jurk aan, een ander pakte voor ons een mes uit het huisje en de rest van de familie keek ons een beetje verlegen en met een brede glimlach aan. Wat een lieve mensen!
Bij elke ontmoeting met de Singalese bevolking, kregen we opnieuw die oprechte glimlach te zien. Een hallo, een vriendelijke groet. Ik mis dat best wel sinds ik terug ben in Nederland.
Daarna werd het tijd om met volle kracht naar de mangrovebossen te varen. Het enige wat we nog voor ons zagen was water, water en nog eens water. De vissersbootjes achter ons verdwenen uit het zicht en links en rechts waren we ook alleen omringd met water. Ik vond dat wel een beetje spannend, want stel dat het bootje nu lek zou raken. Dan waren we de pineut! Deze angstgedachte kon ik, na alle mogelijke vluchtscenario’s in mijn hoofd bedacht te hebben, weer veilig parkeren.
Bovendien werd die vervangen voor verwondering toen we in aanraking kwamen met deze aapjes.
Dit was onze eerste ontmoeting met apen in Sri Lanka en daarom een van de leukste. Ze sprongen op de boot, pakte een stukje fruit en sprongen weer terug de bosjes in. In het begin was het even aftasten. Wat doen die beesten? Komen ze niet te dichtbij? En hebben ze het wel op mensen?
De antwoorden waren gelukkig allemaal positief. Het was echt geweldig om deze apen van zo dichtbij te zien. Ze lijken zo op ons! Vind je ook niet? 😉
Na deze ontmoeting vaarden we nog een beetje door de mangrove, zagen we tropische vogeltjes rond vliegen en enkele waterlelies in bloei staan. Daarna gingen we weer richting de bewoonde wereld, doken de vissersboten weer op en vaarden we terug door het kanaal. Kinderen renden uit hun huizen en zwaaiden enthousiast naar ons, ik smeerde me nog eens extra in met zonnebrandcrème en mijn vriend probeerde de ijsvogel goed op de foto te krijgen, wat lukte.
Onze gidsen (de rechter vaarde mee om te helpen met het besturen van de boot), zette ons weer af aan de zijkant van het kanaal en liep mee terug naar het hotel.
Na een reis van vier weken, kunnen we zeggen dat deze gids (de linker) de beste en leukste was van onze reis. Hij vertelde gepassioneerd en vrolijk over wat we zagen, je kon hem allerlei vragen stellen en hij had het beste met je voor. Ik weet zijn naam niet meer, maar mocht je in Negombo zijn en dit ook willen doen, ga dan naar het Maple Leaf Hotel en neem deze foto mee.
Negombo verlieten we na drie nachtjes slapen. Tijdens onze reis hebben we nog vaak aan deze plek gedacht omdat dit stadje qua aanbod best wel vooruit loopt op sommige andere plaatsen. Je kon bijvoorbeeld ’s avonds gemakkelijk de deur uit om ergens anders dan in het hotel te gaan eten. Fijn!
Tja, de eerste paar dagen van een reis vergeet je nooit, omdat alles dan nog nieuw is en extra veel indruk maakt. Maar nu ga ik toch afscheid nemen van Negombo, want we gaan naar Habarana!
De volgende bestemming.
Hoe dat was lees je in de volgende post over Sri Lanka. Stay tuned.
Ongevera Rondreis Sri Lanka // Onze route - Ongevera
november 18th, 2015
[…] eerste dagen van je reis door te brengen. Er zijn leuke restaurantjes, een vismarkt en je kunt er varen door de kanalen. Ook ligt het niet ver van het vliegveld af en is het minder druk dan de hoofdstad […]