De eerste dagen in Negombo
Negombo is een ideale uitvalsbasis om na een lange vliegreis bij te komen. Je kunt natuurlijk ook kiezen voor de hoofdstad Colombo, maar die drukte kun je, als je er niet dol op bent, net zo goed skippen door meteen naar Negombo te reizen, wat wij deden.
Wij waren van 1 tot 29 juli in Sri Lanka en in die maand is het in Negombo laagseizoen, wat betekent dat sommige strandtenten overdag leeg waren. ’s Avonds waren de leukste restaurantjes wel vol, dus wat dat betreft, maakt het helemaal niet uit of je in het laagseizoen naar Negombo gaat.
We kwamen ’s middags na een lange nachtvlucht aan, dus het enige wat we deden was op bed ploffen met de airco op een hoge stand, want men wat was het warm! Toen we wakker werden was de eerste gedachte die door me hoofd ging: Water! Het was inmiddels al een paar uur later, voelde me slapjes, omdat ik uren niet gegeten had en het was te warm om op een lege maag waterflessen te gaan halen.
Gelukkig waren ze in het hotel bereid om een eenvoudige lunch te maken voor ons tweeën ook al was er verder niemand. Daarna liepen we de straat op en zagen we direct naast het hotel, iets wat op een winkel leek. Er stond van alles in een stoffige etalage opgesteld; water, koekjes, cola, de rest van de ruimte was een bij elkaar geraapt zooitje en leek nog niet af te zijn. Toch konden we er water kopen bij de jongens die ernaast aan het poolen waren. Fijn! Voor water hoefden we dus niet ver te lopen.
Die dag liepen we er een beetje slaapdronken bij, we bezochten het verlaten strand en genoten van een Corona in een zeer rustige beachbar. Ondertussen zagen we schattige eekhoorntjes in palmbomen spelen.
We sliepen in het Maple Leaf Hotel, dat ik via Airbnb had geboekt. Voor tachtig euro sliepen we er drie nachten. Geen geld voor een prima hotel met zwembad. Het zwembad was wel echt een uitkomst, want je moet in het begin en in juli zeker wel aan de warmte wennen. Ik vond het soms in Sri Lanka net te warm.
Daardoor wordt je wel gedwongen om te relaxen. En dat is ook weer niet erg.
Die avond op dag één, hield mijn vriend een TukTuk aan en reden we naar Lords Restaurant. Een gezellig, tentje met sfeervolle lampjes, waar je heerlijk kunt eten.
Jezelf verplaatsen met de TukTuk is een groot en leuk avontuur. Het is zo’n grappig karretje dat overal doorheen sjeest en voorrang afdwingt. Deelnemen aan het verkeer, is sowieso een (noodzakelijke) keuze die je moet maken, want je komt er niet zonder ‘oehs’ en ‘aahs’ vanaf. Er komen vaak momenten waarbij je met gefronste wenkbrauwen uit je ogen kijkt, want sommige inhaalmanoeuvres heb je zelf niet geleerd of je wist geeneens dat ze bestaan! Ook lopen er trage koeien, en relaxte mensen over de weg die te chill zijn om, om te kijken. Of je treft een ossenkar, een (school) bus, een olifant, een fietser of gewoon een auto op de weg. Het kan allemaal in Sri Lanka.
Gelukkig wordt er regelmatig langs de weg gestopt bij een beeld van Ganesha om te bidden voor een veilige rit. Sturen worden ingezegend en de bestuurders vertellen ook even waarom ze dat doen. Ik vond het allemaal prima, zolang ze maar hun hoofd erbij hielden.
Dat ging allemaal goed. Er is één moment geweest, waarbij ik mijn vriend serieus aankeek en vroeg of ik er wat van moest zeggen, want die chauffeur vloog echt met zijn minibusje over de weg de bocht door en verder. Op een gegeven moment werd het minder, daarom hield ik toch wijselijk mijn mond. Een andere keer zaten we ’s nachts in een TukTuk te scheuren over zandweggetjes. Het ging zo hard dat ik het geweldig vond. Het was net een achtbaan! Ik koos er maar gewoon voor om er van te genieten. Dan heb je er meer lol van, dan als je het elke keer weer spannend vindt, was mijn redenering.
In Negombo hebben we ook een dagje door Negombo City gelopen. We wilden even kijken hoe die stad er nou eigenlijk uit zag. De TukTuk bracht ons er naar toe en bij een rotonde stapten we uit. Dat was het. We waren er. Ik zag eigenlijk alleen maar chaos on me heen en dat werd vooral versterkt door de hitte. We wilden gewoon even wat rondlopen, maar na drie minuten langs allerlei kleine winkeltjes en stalletjes te hebben gelopen, besloot ik dat we het niet naar ons zin zouden hebben zonder een plan. We moeten ergens heen, zei ik. Mijn vriend zocht een leuk café op en met Google Maps kwamen we steeds dichterbij de bestemming. We liepen langs de kant van de weg, omzeilden auto’s en tuktuks, ontdekten toevallig de Dutch Canals en liepen met de blikken in ons borst en rug door.
Aangestaard worden vond ik eigenlijk niet hinderlijk, want als je terugkeek kreeg je er vaak een glimlach voor terug. Dat deed ik daarom vaak, ook omdat ik hun net zo interessant vond als zij mij.
Even later bevonden we ons in het Icebear café in een oase van rust. Geen getoeter, geen hitte, geen rumoer, maar kabbelende vijvertjes, gekwek van een paar vogeltjes en de geur van een lekkere Ayurvedische kruidenthee. We besloten gelijk om de terug weg meteen een TukTuk aan te houden in plaats van weer moedig te gaan lopen. Dit plekje is net als Lords Restaurant een aanrader.
Na deze serene lunch, kropen we weer in een kleine TukTuk op weg naar ‘huis’. We kwamen opnieuw in aanraking met een chauffeur die wilde weten hoe lang we er al waren, hoelang we zouden blijven, wat we gingen doen, wat we morgen gingen doen en of we bij hem een tour wilde boeken. Na het zoveelste verkoopinterview verzon ik de antwoorden. De ene keer zei ik dat het onze laatste dag was, de andere keer dat we onze hele reis al vol gepland hadden en alles al geboekt was. Onze, eenvoudige backpackersmind: We just go with the flow of we don’t know yet, begrepen ze niet.
Als ik dan iets op moet noemen, wat minder leuk was aan Negombo was dat het. Die zogenaamde interesse om je vervolgens wat te verkopen. Dat was echt het enige en als je er gewend aan was, werd het ook minder storend. Verder heb ik aan Negombo hele goede herinneringen. Er zijn leuke restaurantjes, cafeetjes, vriendelijke mensen en er is genoeg te zien en te beleven.
Zo gingen we op de een na laatste dag in Negombo met een boot door de kanalen varen naar de Muthurajawela Marsh, een lagune met mangrovebos.
Hoe dat was en bij wie je dat het beste kunt doen lees je in het volgende stuk over Sri Lanka.
Stay tuned!
Ongevera Rondreis Sri Lanka // Onze route - Ongevera
november 18th, 2015
[…] Ook ligt het niet ver van het vliegveld af en is het minder druk dan de hoofdstad Colombo. Lees hier meer over […]