In 2011 ben ik samen met mijn zus drie weken in Amerika geweest. We gingen eerst naar New York, vlogen vervolgens naar San Francisco en pakte daar de auto om naar Los Angeles te rijden. Na een paar dagen LA gingen we weer terug naar SFO en vlogen vervolgens vanaf daar terug naar Nederland.

Inmiddels ben ik twee keer in New York geweest en kun je alle tips over deze geweldige stad hier lezen. Ook over San Francisco heb ik geschreven. Check hier de traveltips.

Maar over de roadtrip had ik nog niet eerder geschreven. How could I? Die roadtrip was namelijk pretty awesome, spannend, nieuw en crazy. Twee zusjes in een auto door Amerika. Kun je het voor je zien?

Mijn zus had toen net één jaar haar rijbewijs en voordat we de auto huurden bij Hertz in San Francisco had ze echt nog een serieus twijfelmoment. Gaan we dit echt serieus doen? vroeg ze aan mij. Zij moest namelijk dat hele stuk zelf rijden, want ik had toen nog geen rijbewijs.

Ik weet nog dat we net de stad uit waren toen we merkten dat we wel heel langzaam reden. Mijn zus vroeg zich af of de auto echt niet sneller kon dan dit slakkentempo. Ik had ook geen idee. Toen keken we even naar de koppeling van de automaat. Bleek dat we het eerste stuk in stand 1 reden en dat je ook nog een stand 2 had. Haha oeps! Dat soort dingetjes moet je ook gewoon ontdekken door het te doen.

Vanaf dat moment kon de roadtrip echt beginnen! Niet dat we met vol gas de bandjes lieten gieren, want in Amerika is dat niet toegestaan. Iedereen rijdt er langzaam. It’s the law. (<- die uitspraak kwamen we geregeld tegen onderweg).

In dit videootje zie je ons lekker roadtrippen langs de westkust van Amerika. Met muziek van Michael Jackson op de achtergrond. (And excuse us for the bad singing #gênant).

We reden dus van Sanne Fran naar LA via Route 1 en dat deden we verspreid over twee dagen. Eigenlijk hadden we daar langer voor kunnen uittrekken, want de Westkust is buitengewoon prachtig. Je hebt enorme uitzichten en passeert ook grote nationale parken, waar je bijvoorbeeld kunt overnachten.

Wij sliepen de eerste nacht in Motel 6. Dit motel bevond zich naast de snelweg. Het waren gewoon simpele kamers met twee bedden, een badkamer en een tv’tje en buiten was er een zwembad. Op het terrein zelf was niet veel te vinden, behalve dan een Mac Donalds en een Denny’s en enorm grote vrachtwagens. We moesten letterlijk avondeten en ontbijten bij een fastfoodrestaurant, want er was dus niets anders. Dit was zo Amerikaans. Er kwam bij het ontbijt ook telkens een typisch Amerikaans uitziende ober langs om je koffie extra bij te vullen. Do you want a refill miss? vroeg ‘ie. Ghehe, echt zoals je in Amerikaanse films ziet. Zelf vond ik het eten niet zo smakelijk, vooral het ontbijt niet. Die eieren en muffinbroodjes waren vettig, flubberig en te zoet.

Op het terrein zelf waren soms ook wel een beetje vreemde figuren te zien (Iemand sloeg zomaar een paar keer tegen een container aan en in het zwembad werd ik weleens vreemd nagestaard). Maar goed, verder is het een prima concept en kun je er voor een motel gewoon goed en voordelig overnachten.

De tweede dag volgden we Route 1 richting het plaatsje Carmel. Dat ligt ook op de route als je van SFO naar Los Angeles gaat. Carmel is een leuk, liefelijk, bijna Efteling-achtig dorpje dat een beetje verscholen ligt in het bos en ook aan zee ligt. Clint Eastwood was ooit voor twee jaar (van tot 1986-1988 welteverstaan) burgermeester van Carmel. Kijk, dat zijn de feiten. Verder is Carmel het tegenovergestelde van Motel 6 en daarom is deze plek absoluut een aanrader voor tijdens je rondtrip langs de Westkust.

Even een zwoele selfie maken en op de foto, ookal waait het erg hard.

Carmel was dus fun. We bleven er één nachtje, want het hotel in Los Angeles hadden we in SFO al geboekt.

Wat wel een beetje raar is aan Carmel, is dat er weinig lantaarnpalen zijn. We moesten dus ’s avonds na het avondeten in het pikkedonker door het bos teruglopen naar de accommodatie. Griezelig! (Althans, dat vond ik).

De volgende dag reden we weer vrolijk verder. Of beter gezegd, reed mijn zus verder. Ik zat heerlijk in de bijrijdersstoel mee te zingen met de Amerika cd die we van te voren hadden samengesteld.

Af en toe moest mijn zus natuurlijk wel pauze houden. Dus dat deden we met koffie en cheesecake. Wel zo gezond!

Ook kwam je soms echt bizar grote auto’s tegen. Zoals die Bud Light auto. Ik weet niet, maar ik vind dat soort auto’s gewoon een beetje eng. Want wat voor een persoon zou daar nou in zitten? Een stoere vent die je niet tegen moet spreken? Of een vrouw met lang blond haar die je haar mooiste glimlach schenkt? Ik heb het zelf helaas niet gezien, want we reden er achter en daarna sloeg de auto af.

Eenmaal in LA denk je dat je er bent als je de stad in komt rijden, blijkt dat je in een doolhof belandt. Zo heb je bijvoorbeeld de straat Washington Boulevard die fokking lang is. Sorry, dat klonk even lekker en zo voelde het op dat moment ook, want we waren echt rondjes aan het rijden en wisten niet waar we heen moesten.

Onze TomTom had ons namelijk wel gebracht naar die straat, maar aan de hele verkeerde kant. We reden echt door een buurt, waarvan je dacht: hier wil ik geen problemen krijgen. Sommige buurten in Amerika lijken ook gewoon precies zoals je ze in spannende films ziet. Maar goed, wij moesten wel even in zo’n buurt stil staan om het hotel te bellen en te vragen waar we heen moesten, want we begrepen er niets meer van. Op dat moment wisten we namelijk niet dat die straat megalang is en dat die door verschillende districten kruist.

Gelukkig kwam het na een belletje allemaal goed en waren we na een flinke dag rijden eindelijk aangekomen in het Jolly Roger Hotel vlakbij Venice Beach. Dit hotel zat aan een autoweg, maar dat heb je wel gauw in Los Angeles.

Hoe LA was vertel ik je binnenkort. We gingen in ieder geval naar vijf dagen weer terug naar San Francisco. En dit keer pakten we de snelweg in plaats van de toeristische route. Daardoor reden we in twee dagen dagen terug. En net zoals op de heenweg sliepen we weer in Motel 6.

Toen we onderweg een keer stopten bij een tankstation om pauze te houden en iets te kopen, deden we de deur van de auto met airco open en BAM! Een bedwelmende hittevlaag kwam je gigantisch tegemoet. Dit hadden we op de heenweg niet meegemaakt, omdat we toen langs de kust reden. Gelukkig konden we bij het tankstation gelijk wat nieuwe waterflessen inslaan. Maar stel, dat als je in dit gebied pech hebt, dan heb je ook echt pech, want zonder water overleef je het daar niet.

Mijn tip is dus als je gaat roadtrippen in Amerika: Zorg dat je altijd genoeg water mee hebt en verdiep je een beetje in de omgeving waar je doorheen rijdt. Hadden wij dus niet gedaan. En daarom was die hitte een complete verassing. Maar goed er was gelukkig niks aan het handje.

Ga je ook een keer naar Amerika voor een mooie autorit? Dan kan ik je deze routes echt aanraden. Ik wil ‘m zelf ook nog een keer rijden en dan blijven we onderweg langer in de plaatsen die we aandoen. Zo kun je onderweg ook Het Yosemite park, Death Valley en The Grand Canyon bezoeken. Of naar Las Vegas rijden. Let wel op dat je dit soort dagtripjes niet zomaar even doet. Die parken zijn megagroot en als je er echt wat van wilt zien kun je er maar beter overnachten. Daarom besloten wij het ook een beetje simpel te houden en hebben we nog iets bewaard voor een volgende roadtrip! Ben jij ook weleens in Amerika geweest? En zou je ook roadtrip willen maken door dit land?