Op dag twee stond een bezoek aan de Yùyuán Gardens op de planning. Maar eerst moest er natuurlijk ontbeten worden. Dat deden we met een tarwegras smoothie van de juicebar vlakbij het hotel.

Smaakte lekker hoor! We hadden er ook een keer een met selderij, appel en ananas, geloof ik. Lekker om de dag zo te beginnen 🙂

Daarna vroegen we aan de taxi of hij ons bij Yùyuán Gardens af wilde zetten. Lot had een briefje mee met een aantal highlights in het Chinees, dus dat vergemakkelijkte de communicatie met de taxi chauffeurs.

In dit gebied zag je allerlei oude Chinese gebouwen met van die zwierige puntdaken. Een beetje als een opgezet decor, maar wel heel leuk en typisch Chinees. Sommige mensen liepen er met parasolletjes, omdat zij liever niet bruin worden. Wit zijn is daar het schoonheidsideaal. Wij vinden het juist leuk als we een kleurtje krijgen door de zon.

Grappig, dat er op één planeet zulke grote verschillen zijn in denken. Zij vinden ons bijvoorbeeld ook heel mooi. Terwijl ik wel dat lange, stijle zwarte haar zou willen hebben!

Ik zag in deze omgeving ook van die lelijke achterafstraatjes. Die vind ik soms interessanter om te fotograferen dan de toeristische highlights, omdat je dan kunt zien hoe het er stiekem echt uit ziet. Of in ieder geval vóór de komst van een mooi, gedecoreerd gebouw.

In Yùyuán Gardens gingen we verder met ons ontbijt. Yùyuán Gardens & de Bazaar is trouwens een plek waar je een traditioneel Tea House en oude Chinese architectuur kunt bewonderen. Ook vind je hier de Tempel of the Town God en kun je er leuke spulletjes kijken/kopen op de bazaar. En, niet onbelangrijk, er zijn talloze eetstalletjes, waaronder het Nánxiáng Steamed Bun restaurant. Een aanrader. Werd ons getipt door een Aziatische collega van Lot.

Voor dat we het gevonden hadden, moesten we wel door een chaotische en drukke menigte. Het was ook weekend natuurlijk en het is een toeristische trekpleister. Gelukkig was er wel een plekje op de eerste verdieping van het restaurant. Helemaal achterin. Het zag er best smoezelig uit. Zie bijvoorbeeld de vingerafdrukken op de spiegel. Je zou daardoor niet 1,2,3 verwachten dat het eten lekker is, maar juist als een plek er een beetje vreemd en lokaal uitziet, is het eten op zijn best! (Is de theorie van mijn vriend, klopt voor als nog)
Wij aten weer heerlijke steamed buns en dronken daarbij een flesje Oolong icetea. Goed voor de vertering, zei Lot, dus daarom wilde ik dat ook wel proberen.

Grappig detail vond ik deze stokjesbox.

Na verzadigd te zijn liepen we via een zigzag weg langs het Tea House. Dat wandelpad is zo gemaakt, zodat geesten er niet overheen kunnen, want geesten kunnen volgens Chinezen alleen maar rechtdoor.

Gezellig druk voor het Tea House. In het water zag je goudvissen en kleine schildpadjes.

Verderop liepen we een paar winkeltjes in, waar onder andere Lotte een leuke portemonnee had gekocht dat in een schattig Hello Kitty tasje verpakt werd. Ik had een vreemd sleutelhangertje gekocht met een gek, maar schattig wurmpje eraan. Daarbij een lieflijk, uitklapbaar spiegeltje voor in mijn handtas. (Geen idee of ik dat ook ga gebruiken). Ook had je een hele winkel vol met drinkbekers en thermoskanflessen in allerlei gekke kleuren en vormen. Hilarisch.

Buiten werd bij een sieradenwinkel die parelkettingen en armbanden verkocht, oesters opengebroken om te laten zien dat de parels echt zijn. Ik zag meerdere parels in één oester die hij met een mesje eruit haalde. Zoiets had ik nog nooit eerder gezien. Maar of het echt is?

Chinese handelaren schijnen namelijk meesters te zijn in namaak en het zou daarom ook zo maar kunnen dat deze vertoning een onderdeel is van een slimme verkooptruc.

Toen we eenmaal buiten Yùyuán Gardens waren, besloten we wat verkoeling en rust te zoeken in een bijgelegen parkje. Lopend daar naar toe, zag ik nog wat lelijke tafereeltjes. Die enorme bedrading van elektriciteitskabels bijvoorbeeld. Dat kan toch niet veilig zijn? Één blikseminslag en de straat is geëlektrocuteerd…

In het parkje vloog er een bijzonder grote vlinder voorbij die ik helaas niet op de foto heb kunnen zetten. Gelukkig was er ook een schattig katje dat precies tegenover ons in de zon ging zitten.

Daarna liepen we naar The Bund. Dat is de plek waar je de skyline van Shanghai kunt zien, gelegen aan de Huángpû rivier.

Wat een enorme gebouwen.

Even schitteren met onze zonnebrillen en de Oriental Pearl Tower op de achtergrond 😉

We wilden daar wel in, dus besloten we om naar de overkant te gaan. Dit kon met een ferry. Een tijdje stonden we achter een hek te wachten op de boot. Toen het hek eenmaal open ging en de ferry er was, begon iedereen te rennen. Heel gek. We besloten maar mee te doen, om het duwen en dringen te voorkomen. Binnen pakten we de eerste de beste stoel, haha. Geen idee waarom er opeens zo’n haast was. Maar oké, wij zaten.

Gekke boel 🙂

Eenmaal aan de overkant moesten we nog een stukje lopen naar de Oriental Pearl Tower. Onderweg kregen we honger. Het was inmiddels ook wel etenstijd. Op de route naar de Pearl Tower, vonden we een restaurant, waar we heerlijk hebben gegeten. Het was alleen wel een beetje veel. Wij dachten dat we gewoon weer van die kleine hapjes zouden krijgen zoals bij de voorgaande restaurants. Maar hier kwamen hele schalen ons tegemoet! Dat konden we met zijn tweetjes niet allemaal op.

We aten noedels, bloemkool in een lekker sausje, gemarineerde aubergine, eend, en dumplings in bouillon. Daarbij een grote pot groene thee.

Het was weer heel lekker en divers.

Na het avondeten liepen we naar de wolkenkrabbers. Het was inmiddels al negen uur ’s avonds. En de toren zou om 22.00 dichtgaan. Plus er was een wachtrij van een uur. Had niet zoveel zin dus. We liepen daar een beetje rond en konden nagenoeg onze ogen uitkijken. Wat een lichtjes! Wat een stad!
Heel kosmopolitisch.

Het deed me denken aan New York, maar Shanghai is wat gelikter. Meer shine. Meer glans.

Niet normaal hoe hoog die Shanghai Tower is! Hij is 632 meter hoog om precies te zijn. Tijdens ons weekend in Shanghai was hij dicht, anders waren we daar in geweest.

Na deze leuk en lange dag pakten we de metro terug naar het hotel. Het metrosysteem van Shanghai is echt super duidelijk. Op het scherm van de ticketmachine staat de metrokaart weergegeven. Je moet dan aanvinken welke metrolijn je nodig hebt. Vervolgens vink je aan op welke halte je er uit moet. En dan krijg je je kaartje. Als je over moet stappen, vink je de metrolijn aan die je naar je eindbestemming brengt. Voilà!

Op de platforms staat het ook nog eens heel duidelijk aan gegeven, d.m.v. posters met daarop de haltes waar de metro nog moet stoppen. De voorgaande haltes zijn grijs gemaakt, zo weet je precies welke kant ‘ie op gaat en aan welke kant je van het perron moet staan. Kan Amsterdam nog wel wat van leren!

Eenmaal ’thuis’ in het hotel vroeg ik of Lot een foto van me wilde maken in de lift. Deze lift had namelijk een glazen plaat, waardoor je goed door had hoe hoog je wel niet ging met de lift. Wij zaten op verdieping 21. Je kunt het op de foto helaas niet heel goed zien, maar geloof me, dit was een leuke ervaring.

Vroeger had ik namelijk veel hoogtevrees, maar tegenwoordig een stuk minder. Ik ging zelfs met mijn handen op de reling, recht de afgrond in kijken, terwijl we telkens hoger gingen. Hihi. #badass

Dat was het alweer! Morgen komt de laatste dag van ons Shanghai avontuur online. Ik verklap nog niets over wat we die dag hebben gedaan. Dus kom maar gewoon gezellig terug. Hopelijk zie ik je morgen. Tot dan!