Daar ben ik weer! Een dag later dan beloofd. Oeps! Maar oké, ik ben er nu 🙂 Je gaat vandaag een fotoverslag zien van onze allerlaatste dag in wereldstad Shanghai. Ready steady? Let’s go!

We begonnen de dag met een taxirit naar de Jade Buddha Temple. Een boeddhistische tempel, waar in een van de gebedsruimten een Boeddha van jadesteen verborgen ligt.

Verborgen, want hij is niet zichtbaar voor het grote publiek (je mocht geen foto’s maken). Mooi was ‘ie wel. Helemaal van jade, een edelsteen.

In een andere Buddha tempel staarden er drie immens grote gouden boeddha’s ons van een hoge troon aan. Ook zag je aan weerszijden verschillende grote gouden figuren. Best indrukwekkend. En sommige daarvan keken ook wel een beetje gemeen.

Buiten hingen er tientallen gebedsvlaggen te wapperen in de wind.

De Jade Buddha Temple is omringd door hoogbouw, want zij is midden in de stad gevestigd, die voornamelijk uit hoogbouw bestaat. Echt stil kon het er daarom niet zijn. Maar misschien was er wel veel innerlijke stilte aanwezig. Die kon ik zelf alleen niet zo goed horen 🙂

De tempels zijn allemaal rijkelijk versierd, schoon en netjes. Maar, keek je iets verder dan je neus lang is, dan zag je weer veel lelijkheid.

Dit waren de wc’s waar we gebruik van konden maken. In Shanghai zijn er best veel openbare toiletten op diverse plekken in de stad. Het zijn wel hurktoiletten, dus dat uhm…is nou eenmaal zo.

Na genoeg cultuur gesnoven te hebben, pakten we de taxi naar Pudong. Dat is het gebied waar die immense wolkenkrabbers staan.

We wilden in de Oriental Pearl Tower. Die met die paarsachtige bol, want deze zag er volgens ons, vergeleken andere torens, toch wel het meest spectaculair uit. And we like spectacular.

En daar stonden we op maandagmiddag, met onze waaiers en portemonnee in de aanslag. Het was de dag na het weekend. Daarom vast niet zo druk, dachten we, maar niets is minder waar in Shanghai.

Afijn, twee kaartjes graag! 🙂

Met een cappuccino to go  in ons hand (eigenlijk veel te heet), stonden we in die gezellige, lange wachtrij van ten minste één uur.

Maar dat maakte eigenlijk helemaal niets uit, want als je met goede vrienden bent vliegt de tijd sowieso. Sterker nog, we hebben over van alles en nog wat gepraat en vonden het juist gezellig!

Uiteindelijk kwamen de liften in zicht.

Wat een joekels van een buizen.

Hier kreeg ik wel een beetje de rillingen van.

Op dit punt stapten we bijna de lift in.

We lachten nog even vriendelijk naar de camera, niet wetende of dit onze laatste selfie zou zijn!

En toen waren we boven!

Een beetje spannend vond ik het in het begin wel. Ik werd vooral van het idee ‘dat we in die ronde bol stonden’ een beetje week in de beentjes. Maar toen ik die gedachte geparkeerd had kon ik moeiteloos genieten van het uitzicht.

Je zag buiten gebouwen staan die nog hoger waren dan de Oriental Pearl.

En het was al zo hoog. Maar het kan, zo blijkt, altijd hoger!

Daarom pakten wij de lift naar de allerhoogste etage. Daar hadden we immers een kaartje voor gekocht. De bovenste verdieping, was echter niet zomaar een verdieping. Het was een heuse space capsule! Waarvoor je weer een flinke tijd in de rij moest staan en slofjes moest dragen.

De martelgang van het wachten (dit keer waren we een beetje dorstig en kon je het einde in zicht niet goed zien) was het gelukkig allemaal waard.

Want eenmaal boven zagen we echt een fenomenaal uitzicht.

En doordat de uren verstreken waren werd het uitzicht ook steeds mooier.

Merkwaardig was, dat mensen van óns foto’s wilden maken, terwijl het uitzicht dáár buiten was. Wij bleken spectaculairder te zijn dan de skyline van Shanghai!

Maf!

In ruil daarvoor, wilde ik uiteraard ook een selfie met hen.

Op deze foto proberen we ze uit te wisselen.

 

Na 3,5 uur waren we uit de Oriental Pearl Tower.

Poeh hey! We hadden bijna een halve werkdag daarin gespendeerd!

Daarom was het ook wel weer fijn om wat frisse lucht in te ademen. Voor in hoeverre dat in Shanghai kan.

Eenmaal buiten maakten we een mooi plaatje van die enorme attractie waarin we zojuist geweest waren.

Het was het vele wachten absoluut waard.

Nailed it!

Vervolgens pakten we een taxi naar Tianzifang. Hier heb je net als in Xīntiãndì allerlei leuke restaurantjes, boetiekjes, en barretjes. Het lijkt er een beetje op een knus doolhof met vele snuisterijen. Soms moest je een winkel door om weer op straat te komen.

Hier besloten we te eten bij een Thai’s restaurant. We aten curry met gamba’s en garnalen met groenten in kokosmelk. Ook dronken we hier een verfrissende cocktail. Lot ging voor Mojito en ik dronk een Gin Tonic. Lekker verkoelend!

Na de maaltijd, gingen we terug naar het hotel. Tas inpakken, douchen, tukkie doen, om vervolgens de volgende dag weer in tien uurtjes naar huis te vliegen.

Het bliksembezoek in Shanghai zat erop!

Een geweldige tijd met mijn lieve vriendin Lot, die ik niet gauw vergeet.
Hihi, ik bedoel natuurlijk onze tijd in Shanghai 🙂
Lot vergeet ik ook niet 😉

Laten we daarom afsluiten met een Yolo & een Peace out! Want in die twee uitspraken zitten grote waarheden 😉