Oke, de huidige stand van zaken: Olivia ligt op bed. Dat betekent dat ik heeeel even tijd heb om iets voor mezelf te doen. En ik nu dus stress voel, want ik wil zoveel dingen doen! Maar ze kan elk moment wakker worden! Argh. Bij elk geluidje door de babyphone denk ik; neeeee nog niet! Bij elke buurman die buiten te hard bladeren veegt denk ik; shut up! De afwas op het aanrecht negeer ik. De inhoud van de blender laat ik aankoeken. Mijn wens om mezelf mooie yoga pants te gunnen voor deze week, laat ik varen, want ik wilde ook graag bloggen! En koffie!

Vjieuw, die dingen zijn gelukt. Althans ik ben bezig ze af te maken. Ik neem af en toe een slok en ik tik lekker door. Geen tijd om een onderwerp te verzinnen. Dus ik hoop dat je dit ook leuk vindt.

Het is geen aanstelleritis dat vrouwen met een baby nergens tijd voor hebben. It’s true. Desondanks wil ik haar niet achterlaten op een kinderopvang onder de 1 jaar oud. Maar ook als ze 1 is, waarschijnlijk niet voor een hele dag. Een paar uurtjes? Oké.
Ik vind het zo’n raar idee dat iemand anders haar dan naar bed brengt, haar voedt, haar troost. Ik vind mezelf gewoon de meest geschikte persoon daarvoor. Hihi. Naar mijn idee ook het meest natuurlijk.
Ik lees nu een boek over Nieuwetijds Moederen. Moeders die er bewust voor kiezen om het eerste jaar, of sowieso zelf hun kinderen op te voeden en niet uit te besteden. En dat wat je doet ook gewoon echt een baan is. Want anders doet iemand anders met een baan (de werknemer op de kinderopvang) het werk. Je bespaart ook geld uit, door het zelf te doen. Achja en ik wil het ook zelf doen. Daarom heb ik een kind gekregen. Maar ik kan haar ook helemaal niet missen schijnt. Zo waren mijn vriend en ik laatst op Date Night (wat heel leuk was ook al zit je daar als halvegaren lang op te blijven) en wilde ik niet samen foto’s van Olivia kijken, want dan zou ik volschieten. Hoogste tijd om naar huis te gaan dus! Terug naar de baby!! De bewoonde wereld in. Ja dat is mijn huis nu. Die wereld bewoon ik. De rest is nog steeds een beetje vreemd. Nee, oke ik overdrijf, maar het was toch best een klein beetje gek om tussen alle jonge, hippe mensen zonder kinderen finger food te eten. Als er ook wat mensen met een vermoeide uitstraling en ten minste 1 koter tussen hen in waren had ik me toch iets meer onder mijn eigen soort gevoeld.

Bizar he? Ja het moederschap verandert de mens echt, maar het is ook maar aan jezelf hoe ver je dat laat gaan. Ik vind het wel fijn. Ik was toe aan verandering. Ik wilde moeder worden. En ik ben verhuisd naar een grote mensen huis. Ook nog eens in een andere stad, waar ik ook helemaal opnieuw begin. Opnieuw..ik bedoel..tja wat ik hiervoor had heb ik hier niet. Ook qua sociale contacten. Dus dat is wel anders. Mijn leven tijdens de zwangerschap en nu is totally different! Toen wist ik nog zoveel niet. Terwijl ik toen echt dacht te weten hoe het ongeveer zou zijn. Ik zou naar babyzwemmen en dat soort kul gaan. Haha, echt niet!

Oh, Olivia is wakker. Tijd om weer te gaan. Tot de volgende keer!