Een samenlevingscontract tekenen
Mijn vriend en ik hadden minstens een jaar het idee om een samenlevingscontract te gaan ondertekenen. Het stond op ons prioriteitenlijstje, maar net zoals met andere zaken die je kunt uitstellen kun je prioriteiten ook verschuiven naar het volgende weekend of het weekend daarna of daarna.
Maandelijks zeiden we tegen elkaar dat we even dat samenlevingscontract moesten regelen. De eerste keer dat ik mij erin verdiepte, borrelden gelijk allemaal serieuze vragen in mij op (pensioen? testament? uhmm? help?). Die mailde ik naar mijn vriend, die duizend mailtjes op een dag krijgt. Het leven ging natuurlijk ondertussen gewoon door met al zijn ditjes en datjes en afleidingen, dus vergaten we deze eerste verdieping in dit serieuze onderwerp. (je moet het ook maar leuk vinden!) Daarna ging hij zich ermee bezighouden. Hij had een paar nota’s aangevraagd, maar ook deze raakten op de een of andere manier zoek. Samen een keer online informatie verzamelen leek ons toen een beter idee. Opnieuw zette ik het in mijn agenda en opnieuw verloren we ons in andere dagelijkse bezigheden. In de auto naar verjaardagen kwam het geregeld voor dat we zeiden ‘ohja, we moeten dat samenlevingscontract gedoe nog even uitpluizen’. Dit ging zo een paar maanden door.
Totdat we dit geneuzel allebei echt zat waren. We wisten inmiddels dat we voor een samenlevingscontract zouden gaan en niet voor een geregistreerd partnerschap. Dat laatste is zeg maar, trouwen, zonder het ceremoniële gedeelte. Tijd dus voor een nieuwe blik op het web.
En dit was een frisse blik, want alle onduidelijkheden verdwenen opeens als sneeuw voor de zon toen ik niet de leuke HEMA collectie van 2015 online bekeek, maar de HEMA Notarisservice ontdekte. Eindelijk duidelijk taal, heldere informatie en geen ellenlange teksten waardoor je blootgesteld wordt aan een kanon keuzes. Natuurlijk vroeg ik me wel af of een contract van de HEMA wel zo betrouwbaar is. Na een review van de Consumentenbond was ik in ieder geval overtuigd. Call me easy.
Dit kun je o.a. regelen met de HEMA Notarisservice:
Als een van de twee overlijdt, komt je partner met een samenlevingscontract niet met lege handen te staan. Als dit niet geregeld is gaan de bezittingen, het huis, en het geld naar de familie van je partner. (Maar ben je rijk, dan is dit contract niet voldoende).
Als je overlijdt en je hebt kinderen, dan krijgt je partner zonder samenlevinscontract wettelijk niets.
Nadat we alles online hadden doorgelezen, ermee akkoord zijn gegaan en het geld hadden overgemaakt, konden we kiezen bij welke notariskantoren we een afspraak wilden maken. Dit werd voor ons een kantoor in Zuid-Oost. Binnen een paar werkdagen werd er contact met ons opgenomen om een datum te plannen.
Eenmaal bij de notaris aangekomen, gaf hij ons een uitgebreide uitleg. Binnen een half uur krabbelde de pennen met liefde over het papier en waren de handtekeningen gezet. Vanaf dat moment waren we officiële partners van elkaar. Yeah!
En als officiële partners van elkaar liepen we ook hand in hand en een beetje kussend het pand weer uit. Naast de praktische redenen vonden we het alletwee ook heel leuk en speciaal. I mean, zoiets doe je niet vaak, hoop ik!
’s Avonds gingen we ons officiële samenzijn vieren met een heerlijk etentje. De rest van de avond en dagen daarna noemen we elkaar Partner by name. It’s nice.
Vergeet, trouwens niet je paspoort mee te nemen als je je paspoortnummer ook online hebt ingevuld. Mijn vriend die de mailcorrespondentie met het kantoor voerde vergat het paspoort en ik daarom ook. Gelukkig konden we ook met onze rijbewijzen uit de voeten, maar daarvoor moesten de mensen op het kantoor opnieuw die gegevens invoeren en de papieren uitprinten. En dat is natuurlijk zonde van het milieu en de tijd!