Ga jij straks voor de botox bijl?
Het is zondagmiddag als ik dit schrijf en ik zit op de bank afleveringen te kijken van Sophie in de kreukels. Het programma waar Sophie Hilbrand op zoek gaat naar de vraag waarom zo veel mensen tegenwoordig botox gebruiken, hoe normaal of niet normaal dat is en welke overtuigingen mensen hebben die de strijd tegen de vergankelijkheid aan het spelen zijn.
Het blijkt dat tegenwoordig steeds meer mensen botox gebruiken voor een cosmetische ingreep. De reden daarvoor is om mooier te worden om rimpels weg te werken en om het zichtbaar ouder worden nog even uit te stellen. Volgens het programma neemt de acceptatie van botox de komende jaren alleen maar toe. Het wordt dus steeds normaler, omdat steeds meer mensen het gaan gebruiken.
Treurig vind ik dat. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn toekomstige kinderen die straks in een wereld gaan opgroeien, waarin uiterlijk nog belangrijker is dan het op dit moment al is.
Want waarom kunnen we niet gewoon accepteren dat het leven hier in de fysieke vorm eindig is? Dat het een keer ophoudt? En dat het lichaam en de huid ook niet altijd op volle toeren kan blijven draaien? Waarom vereenzelvigen mensen zich met hun uiterlijk? Weten zij nog steeds niet dat zij meer zijn dan dat? Het is maar een tijdelijke vorm, een jasje waar je in zit en waar je het gewoon mee moet doen in dit leven. Waarom daar tegen vechten? Kunnen we niet juist dankbaar zijn voor wat we hebben gekregen?
Een persoonlijkheid, karakter en een mooie uitstraling vind ik persoonlijk velen malen mooier dan een gladgestreken, onrealistisch uiterlijk. Ik wil kunnen zien dat iemand geleefd heeft, dat iemand zichzelf geaccepteerd heeft, dingen heeft doorstaan en daardoor sterker is geworden, dat ogen stralen en dat je er liefde, vertrouwen en warmte in kan zien. In de ogen van een veertig jarige vrouw zou ik niet iemand willen zien die halsstarrig jong probeert te blijven en zichzelf na jaren nog steeds niet kan accepteren voor wie ze is.
Hoeveel jaren op aarde heb je daarvoor nodig? Om te zijn wie je bent?
Met name als ik aan botox denk, denk ik aan de extreme gevallen. Noem een Yolanthe, Linda de Mol, Heidi, Meg Ryan en Renee Zellweger. Ik vond Yolanthe bijvoorbeeld altijd een knappe meid net als volgens mij velen anderen. Als je nu naar haar in de serie Bluf kijkt, lijkt ze op iemand anders en heeft ze nauwelijks expressie in haar gezicht. Ook had het niet gehoeven voor Linda de Mol, die vond ik juist zo mooi toen ze nog niets had laten doen. En ook van Halina Reijn vind ik het jammer dat ze het doet. Haar gezicht ziet er zo jong uit alsof ze bijna dertig is, maar dat is ze niet. Als ik straks dertig ben en ik heb al meer rimpels dan zij, ben ik dan minder mooi? Halina heeft tenslotte tot haar veertigste nog een strak voorhoofd!
Ja, maar niet van zichzelf. Dat is dus de illusie. Daar moet je dan maar als vrouw doorheen prikken en zelf sterk in zijn en weten dat het niet echt is.
Een ander dingetje wat me opviel tijdens het kijken van het programma, was dat Halina Reijn botox vergelijkt met andere cosmetische verzorging zoals het verven van haren. Ik zelf zie dat anders. Haren zijn dood, die kun je een laagje verf geven, volspuiten met haarlak (pas dan wel natuurlijk op voor de hoofdhuid) of veranderen van structuur door een bepaalde shampoo te gebruiken.
De huid is een orgaan, de botoxspuit komt in je lichaam terecht en verslapt een spier. Ik vind dat nogal iets anders dan iets aan de buitenkant bewerken, zoals het verven van haren of het verwijderen van haren. Natuurlijk komt make-up ook in je lichaam terecht en daarom vind ik natuurlijke cosmetica ook een beter alternatief, maar toch ben je met het dragen van make-up niet bezig met het veranderen van je uiterlijk door het van binnen iets te verslappen of op te spuiten.
Natuurlijk snap ik het allemaal wel en daarom vind ik dat programma ook goed, want het laat meerdere kanten van de medaille zien. Zeker voor actrices en tv-presentatrices is het extra moeilijk om je er niets van aan te trekken. Voor hun vak lijkt het wel of ze jong moeten blijven, anders worden ze van de buis verwijderd en zijn ze hun baan kwijt. Maar juist als zij daar tegenin gaan en een statement maken, zoals Sophie eigenlijk doet, komt er misschien verandering in dit tv-wereldje.
Maar geef ik er zelf dan niets om? Natuurlijk wel. Ikzelf houd ook van verzorgende crèmes die pigmentvlekken en rimpels tegenaan. Ik weet ook dat mijn oogleden straks meer gaan hangen en dat ik meer rimpels krijg. Ik heb zelfs meer ‘last’ van mijn huid gekregen sinds ik gestopt ben met de pil omdat ik na jaren de pil geslikt te hebben een natuurlijke cyclus als vrouw wil hebben. Maar daardoor heb ik nu wel meer puistjes. Ga ik daarom maar weer aan de pil? Nee absoluut niet. Ben ik dan meer geïnteresseerd geraakt in goede huidverzorging nu ik richting de dertig ga en meer onzuiverheden heb? Jazeker. Zo smeer ik nu bijvoorbeeld de Overnight Retinol Repair crème van Dermalogica uit de lijn AGE smart. Die heb ik ontvangen voor mijn blog. Zegt genoeg toch? Maar ik weet ook dat die smeerseltjes het toch niet gaan winnen van de ouderdom en dat de cosmeticawereld een illusie verkoopt. Ik vind dat niet erg, want oud word ik toch. Dat hoop ik tenminste, moet je ook maar net treffen!
Maar het toenemende gebruik van cosmetische ingrepen zoals botox vind ik een zorgwekkende ontwikkeling. Ik ben bang dat we straks inderdaad een kleine botox ingreep gaan vergelijken met het smeren van een verzorgende crème. Dat mijn vriendinnen het straks gaan doen, dat ouder wordende beautybloggers voor de bijl gaan en hun ervaringen delen met het grote publiek en dat daardoor straks de twijfel of ik mezelf aan de botox ga wagen ook steeds sterker wordt.
En die vraag wil ik eigenlijk gewoon helemaal niet beantwoorden in mijn leven!
Hoe kijk jij hier tegenaan?