Lekker opruimen met Marie Kondo
Niet lang geleden was ik in mijn eentje een paar dagen in Gent. Tijdens dit tripje schreef ik ’s avonds in mijn notitieboekje dat ik meer van het huis waarin ik woon wil houden. Het huis waarin ik en mijn vriend leven is niet heel groot en ik had het gevoel dat het dicht aan het slibben was met spullen. Er waren veel ‘ergenishoekjes’ die je dagelijks tegenkomt en de meeste irritaties die we hadden gaan gek genoeg over het huishouden. Zonde en helemaal niet nodig!
Ik appte mijn vriend om te vragen of we in ieder geval alletwee een week niet zouden klagen over het huishouden. En als dit een succes bleek, verlengden we die week natuurlijk. Echter, twee dagen na mijn thuiskomst appte mijn halfzus mij over een boek dat zij aan het lezen was over opruimen. En ze dacht dat het ook iets voor mij zou zijn. Haar beschrijving was dat het over dankbaarheid en tevredenheid gaat en over het loslaten van beperkingen. Ik werd nieuwsgierig! Nadat ik een paar dagen om het boek heen draaide, ik zag het overal op social media opduiken, heb ik het besteld.
Vrijdag ontving ik het boek van Bol.com met enige dagen vertraging en zaterdagavond las ik het eerste deel over de categorie Kleding uit. Mijn handen begonnen te jeuken en de volgende dag ging ik meteen aan de slag.
Ik was best zenuwachtig van te voren, want ik wist dat ik heel veel weg zou doen en dat maakte me een beetje bang. De methode (genaamd Konmari) van Marie Kondo is namelijk gebaseerd op het idee dat je alleen datgene houdt waar je blij van wordt. Does it spark joy? is de vraag die je jezelf moet stellen bij elk individueel kledingstuk. En stiekem wist ik dat ik van heel veel spullen niet meer blij werd.
Met klamme handjes verzamelde ik al mijn kleren (jurkjes, broeken, blazers, shirtjes, ondergoed, sokken, rokjes, jassen, petjes, sjaals, mutsen, tassen, schoenen, riempjes en sieraden) bij elkaar en legde het op één grote stapel in de woonkamer. Dit is een voorwaarde voor als je gaat opruimen volgens de Konmari methode. Op deze manier zie je namelijk in één oogopslag wat je bezit en kun je beter elk stuk vasthouden, voelen en ervaren of je er nog blij van wordt.
De Konmari methode is een hele positieve manier om te beslissen of je iets nog wel of niet wilt hebben. Je begint namelijk met de kleding, die je sowieso wilt houden. Je ziet en voelt gelijk welke items je vreugde geven en het wordt eigenlijk makkelijk duidelijk welke kleding dat niet meer doen.
Toch is het moeilijk om bepaalde stukken, zoals leren jasjes waar je vroeger veel voor hebt betaald, je eerste leren laarzen die je gekocht heb van je welverdiende centen en die er opzich nog goed uitzien en dat warme vest dat je nooit draagt, maar leuk had kunnen zijn, los te laten.
Voor al die mensen die dit ook heel moeilijk vinden, raad ik aan om echt het boek te bestellen zodat je je deze opruimmethode eigen kunt maken. Deze methode gaat namelijk niet over om zoveel mogelijk weg te doen, maar het gaat over alleen datgene te houden waarbij je een sprankeling voelt. Alle overige argumenten gelden niet.
Maar hoe laat je dan los? Door dankbaar te zijn voor elk stuk wat jou vroeger blijheid bracht, maar nu niet meer. Door letterlijk afscheid te nemen van de spullen.
Terug naar mezelf. Ik ging dus stuk voor stuk door elk kledingstuk wat ik had en al gauw had ik een stapel waarvan ik hield en een stapel waarvan ik afscheid had genomen. Om zeker van mijn zaak te zijn ging ik na het selecteren nog een keer door mijn stapel met geliefde kleding. Ik viste er nog twee stukken uit die ik wilde laten gaan. Wat overbleef maakte mij echt gelukkig. Ik realiseerde me wel dat ik nieuwe kleding nodig had, zoals een nieuwe, zwarte broek, vrouwelijk basic tops om te combineren met mijn vesten en panty’s. Anders kon ik bepaalde kledingstukken niet meer dragen!
In totaal heb ik zes zakken met kleding en schoenen gedoneerd aan het goede doel.
Zo zien delen van mijn kast er nu uit. Overzichtelijk en alleen met kleding die ik wil dragen. Ik draag nu zelfs meer jurkjes! Ook mijn sokken en ondergoedla ziet er nu heel pretty uit. Voorheen moest ik altijd naar de woonkamer om ondergoed te pakken, maar nu past alles in dezelfde kast!
De categorie Kleding heb ik in één zondagmiddag aangepakt. De rest van het huis heb ik in twee weken opgeruimd. Ik heb dagen in de troep gezeten, maar voor mij was het een goed georganiseerde zooi die ik kieskeurig bekeek met het Opgeruimd boek bij de hand. In deze periode was mijn vriend op ski-vakantie en kon ik heerlijk ongestoord mijn gang gaan. (ik heb overigens alleen spullen van mijzelf opgeruimd en gezamenlijke huishoudelijke spullen, waar we het over eens waren).
Waarom leefde ik dan twee weken tussen de spullen die wijdverspreid in de woonkamer lagen? Omdat de Konmari methode bestaat uit twee onderdelen: Wegdoen en Opbergen. Het opbergen mag pas als er eerst spullen weg zijn. Op deze manier kom je op verrassende, nieuwe opbergmethoden. Zo is onze vilten krantentas/bak nu een plek geworden voor alle spullen die met Knijn te maken hebben. De tas kan zelfs in de boekenkast staan! Nu slingeren er geen stukjes hooi en stro door het huis en is alles wat ik nodig heb voor het verzorgen van Knijn op één plek. Dit had ik niet kunnen bedenken als ik spullen had weggedaan en daarna gelijk weer had opgeborgen. Hoe zit het dan met kranten en het papier? Die verzamel ik allemaal in een tas en leeg ik geregeld bij het oud papier. Scheelt weer ruimte en rommel in huis!
Ook liggen nu alle schoonmaakmiddelen bij elkaar (inclusief wasmiddel) en liggen de gebruiksvoorwerpen om mee schoon te maken apart en niet rommelig tussen die producten. We hebben nu een kast met allerlei gebruiksvoorwerpen zoals een stofzuiger, stoffer en blik, een zeem, een ontstopper, schone vaatdoeken en schoonmaak doekjes en aan de rechterkant vazen, waxinelichtjes, aanstekers en een verbandtrommel. Niks, wat niet gebruikt wordt.
Onze boekenkast heeft ook een flinke opknapbeurt gekregen. Er zijn 5 lege vakken bij die opgevuld kunnen worden met andere spulletjes. Zo kwam ik tijdens het opruimen kleine ovenschaaltjes tegen die we nooit voor eten gebruiken, maar te leuk zijn om weg te doen. Nu gebruik ik elk schaaltje voor bijvoorbeeld SD-kaartjes, plakband, een gum, kleine batterijen en paperclips. Dit had ik ook alleen maar kunnen bedenken door dat alle spullen op de grond uitgestald lagen.
Je merkt het al, ik ben heel erg enthousiast geworden en ik hou nu echt weer van het huis!
Tijdens dit opruimproces leer je jezelf echt goed kennen. Dat had ik vooral toen ik aan mijn gedeelte van de boekenkast begon. Heel makkelijk pikte ik alle boeken die mij plezier of ontroering geven uit de stapel die op de grond lag. Het was lastig om te zien dat er zoveel boeken tussen zaten die me niks deden of die ik verplicht een keer moest lezen op aanraden van anderen. Wilde ik dat zelf eigenlijk wel? Blijkbaar niet. Ook gaven de studieboeken die ik had mij helemaal geen vreugde. Stuk voor stuk saaie boeken geschreven door oude, stoffige, brildragende meneren. Vier studieboeken heb ik uiteindelijk gehouden. Deze gaan over schrijven, fotografie en ondernemen. Goh, toevallig!
De laatste paar dagen van het opruimproces stonden in het teken van het verleden. Nadat alle kleding, boeken en huishoudelijke spullen zijn uitgezocht is het namelijk tijd voor spullen met emotionele waarde. Daar had ik nogal veel van! En dan gaat het vooral over fotoboeken, brieven, kaartjes, gedichten, cd’s en oude dagboeken.
Ik heb alles doorgenomen. En ik stond versteld dat ik nog hele fotoboeken van mij en mijn ex in de boekenkast had staan. Eindelijk heb ik dat weggedaan en daar ben ik heel erg blij om. Ik wist niet waarom ik dat bewaarde, maar stond er ook nooit bij stil. Nu het weg is geeft het toch een extra fijn gevoel.
Ook bewaarde ik dus allerlei brieven, kaarten, geschreven schriftjes uit een periode dat ik jong en onervaren was en als puber soms in de knoop zat met jongens, vriendinnen en mijn familie. Ik heb tijdens dit proces keihard gelachen. Zo beschreef ik in mijn dagboek namelijk een situatie waarin ik enorm boos was op mijn broer en zus omdat we geen Goede Tijden Slechte Tijden om 20.00 uur keken zoals gewoonlijk, maar Friends! Ze hadden GTST wel opgenomen, maar toch, ik was woedend! Ik wilde het gewoon om 20.00 uur zien. No matter what! Hilarisch. Ook verzon ik vroeger veel gekke verhaaltjes, liedjes en verzon ik met vriendinnen radioshows en toneelstukjes die we inspraken op cassettebandjes. Superleuk, deze spulletjes met een gouden randje blijven natuurlijk in mijn bezit!
Ook heb ik een keer gehuild tijdens deze graaftocht door het verleden. Want wat was ik als tiener onzeker over mijn uiterlijk, zeg. Dat vond ik treurig om na te lezen. Ook vond ik in die periode elke keer weer een andere jongen leuk die mij toch niet zag staan of maar één ding wilde. Of stukjes over het eerste vriendje die ik had en het met mij uitmaakte. En natuurlijk over mijn ex-vriend die me niet echt top behandelde. Dat was allemaal niet zo fijn. Ik dacht gelijk dat als ik een dochter zou krijgen haar later extra goed ga inlichten over jongens, relaties en uiterlijke onzekerheden. Dus dit proces was ook zeker leerzaam!
Ook heb ik tijdens het uitzoeken van deze spullen heel veel liefde gevoeld. Hoe leuk is het om al je ontvangen kaartjes door te lezen, de brieven die je kreeg van (pen)vriendinnen, de sinterklaasgedichten die er over je geschreven zijn te lezen en de foto’s waarop gelachen wordt terug te zien. Ik stond versteld van een aantal super lieve brieven en kaartjes die ik gekregen heb van mijn moeder, vader, vriendinnen en andere familieleden. Natuurlijk heb ik de fijnste exemplaren bewaard. En heb ik nu nog 1 doos met spullen uit het verleden die leuk genoeg zijn om te bewaren.
Tijdens deze twee weken heb ik meerdere bezoekjes gebracht aan de Kringloopwinkel, de kledingcontainer, de afvalstortplaats, de plek voor chemisch afval en de container voor oud papier. Elke keer sjouwden ik met enorm zware vuilniszakken. Dit proces van fietsen met zware tassen, sjouwen van vuilniszakken en het legen van oude papiersels vond ik letterlijk en figuurlijk bevrijdend. Niet alleen werden mijn handen bevrijd van de zware tassen, maar ook mijn hoofd werd opgeruimd van oude ballast.
Ik heb daarom ook niet de moeite genomen om alles te gaan verkopen via Marktplaats. Ik wilde er gewoon snel van af en gaf goede spullen een tweede leven.
Nu we verder zijn ervaar ik een heel bijzonder gevoel in ons huis. Ik houd meer van de spullen om me heen en van het huis zelf. Ik houd van de leefbaarheid en het gebruiksgemak van de nieuwe ruimtes. Ik schat elk ding op waarde en ga er zorgvuldig mee om. Mijn make-up bak is nu klein en overzichtelijk. Ik heb geen sieraden meer die ik nooit draag. Ik maak nieuwe kledingcombinaties die ik eerder niet kon maken. Schoonmaken is nu a piece of cake. Afwassen is nu echt geen vervelende taak meer. Aan de kapstok hangen nu maar vier jassen van mij, in plaats van 10 exemplaren, waarvan ik er zes niet droeg. Mijn administratie is duidelijk en ploft niet meer uit een map. Mijn creabea spulletjes heb ik nu in een grote kist bewaard, waardoor ik nu voor aankomende verjaardagen veel meer zin heb om iets in elkaar te flansen. Boodschappen koop ik nu meer bewust. Geen grote voorraden meer. Nieuwe kleding wordt alleen aangeschaft onder het criterium Does it sprak joy? en kleding die ik bezit wordt beter verzorgd. Daarom kan ik echt zeggen dat deze methode werkt. Ook als je een groot gezin hebt of een groot huis hebt. Ja, je moet er de tijd voor nemen en dat kan maanden duren, maar dan heb je na het harde werken ook echt een wonderbaarlijk, vernieuwd huis. Ikzelf heb in totaal 17 volle vuilniszakken weggedaan.
Twijfel je nog? dan zeg ik koop dat boek! De hoofdstukken zijn niet alleen handig en stimulerend, het is ook nog eens heel leuk geschreven. En ja Marie Kondo is natuurlijk best wel aardig gestoord op een prettige manier en dat maakt het lezen van dit boek extra leuk.
Je huis is je leven. Dat zou de plek moeten zijn waar je het allerliefste bent op je allerbeste humeur met alleen spullen waarvan je houdt, alleen daarom al zou ik dit avontuur aangaan.
Ook garandeer ik je dat met deze methode opruimen nog nooit zo leuk is geweest. In Amerika heet de titel van het boek ook niet voor niets The Life Changing Magic of Tidying Up.
Eerst meer weten? Bekijk dan deze video.
Anita
mei 7th, 2015
Heel herkenbaar, jouw verhaal. Ik ben een week geleden begonnen met het opruimen volgens dit boek. Ik dacht alles al aardig georganiseerd te hebben in huis, maar veel spullen blijken door het hele huis verspreid te zijn. Nu ik alles bij elkaar aan het opbergen ben (en het nodige heb weggedaan), ziet het er ineens veel ruimer uit.
admin
mei 19th, 2015
Ah wat fijn zeg, goed bezig!
Renee
mei 18th, 2015
Wat fijn om te lezen hoe dit proces voor jou verlopen is, ik krijg zelf zin om te beginnen. Ik heb al langer het gevoel dat ik minder spullen wil bezitten maar ik vind de Konmari methode daar echt heel verfrissend in. Bedankt, ik heb dit stukje met plezier gelezen!
admin
mei 19th, 2015
Ja, door die positieve benadering wordt het opruimen alleen maar leuk!
Ongevera Verhuizen enzo - Ongevera
juli 26th, 2016
[…] huisje van 55 m2 ook wat te klein met zijn tweetjes. En al die spullen die er telkens bij komen! Marie Kondo, waar ben je […]