Het fijne van de stad Valencia is dat je naast het gezellige stadsleven ook kan genieten van een dagje strand of natuur. Even lekker de rust opzoeken, de zon rijkelijk aanschouwen en het warme zand tussen je tenen voelen.

Me like! Daarom stond een dagje strand zeker op de planning. Met de fiets waren we in ongeveer dertig minuten op the beach. We reden helemaal naar de linkerkant van het strand, omdat het er daar wat mooier uitzag en er een leuke strandtent is.

We huurden voor ongeveer zeven euro twee strandbedjes met een parasol. Die bedjes lagen echt lekker trouwens. Soms heb je dat gewoon dat een ligstoel wel heel lekker ligt. Dat was bij deze strandbedjes het geval. Geen straf!

En daar lagen we dan, allebei met een boek in onze handen, zonnebrandcrème in de aanslag en een waterfles bij de hand. Tijdens het lezen sabbelde ik op een hartjeslolly die ik had gekregen op de bruiloft. Even ter detail, haha :-).

Mijn vriend las het nieuwe boek van Joris Luyendijk en ik had een boek over de darmen in mijn handen.

Dat boek, De mooie voedselmachine, had ik al een tijdje in mijn bezit, want het leek mij zeer interessant, maar ik kwam er maar niet doorheen. In Valencia gaf ik het boek een tweede kans en heb ik er best een aantal bladzijden uit gelezen, maar alsnog vond ik het niet bepaald een pageturner. Ik snap zelf niet zo goed waarom dit boek zoveel verkocht is. Want je leest te veel feitjes achter elkaar, het gaat van hot naar her en je krijgt veel inside information die alleen mensen uit het vak, denk ik, boeiend vinden. Het had praktischer gemogen voor de gewone lezer die geïnteresseerd is in de werking van de darmen, maar niet in al die extra medische informatie. Ik vond het niet makkelijk leesbaar en ik ben wat dat betreft best wel wat gewend.

Wat ik wel interessant vond was het inzicht dat depressies niet alleen in relatie kunnen staan met iets in de hersenen, maar ook met niet goed functionerende darmen. Hier had ze wel veel dieper op in mogen gaan wat mij betreft. Ook leuk vond ik dat ze schrijft dat hurkend poepen eigenlijk beter is. Nu snap ik eindelijk wat het nut is van die Franse hurktoiletten die je langs de snelweg hebt!

Op die bedjes hebben we een halve dag gelegen en gelezen. De zee vond ik net iets te koud om in te zwemmen, maar mijn vriend had daar geen moeite mee en dook in het water. Ondertussen zocht ik een wc op en daar moet je wel even een stukkie voor lopen en een sleutel voor het wc-hokje en waarschijnlijk een rol toiletpapier vragen bij het barretje ernaast. Het zag er niet echt fris uit. Maja, maak niet uit, dat is een van de weinige nadelen van op reis gaan. Vieze wc’s! Zo dit onderwerp blijft langer aan me kleven, dan ik dacht.

Anyway, na een aantal uren zonnen, lezen en wisselen van plek. Dan hij weer in de zon en ik in de schaduw en andersom (beiden gevoelige huidjes), gingen we iets eten bij La más Bonita.

Dit is een leuke strandtent waar gezonde en minder gezonde opties op de kaart staan. Je kunt bijvoorbeeld kiezen voor quinoa salades of voor torenhoge chocoladetaartjes. Voor een burger met dikke frieten of voor verse smoothies. Lekkere alcoholische drankjes kun je hier ook bestellen, zoals de Aqua de Valencia, denk maar niet dat je een glas water krijgt als je dit bestelt! 

Na de leeslunch gingen we weer terug naar het strand om nog even in de zon te zitten. Dit keer zonder strandbedje, want die hadden we al afgestaan. Ik vond het een heerlijk strandje met schoon zand en mooi water. Niet te veel poespas, gewoon prima. Lekker hoor als je een strand zo dichtbij je in de buurt hebt. Alweer was ik een beetje jaloers op de Spanjaarden.

Wat wel een beetje vreemd was is dat je dit fijne plekje kunt bereiken als je eerst door deze deze straten fietst. Deze omgeving leek een beetje op een uitgestorven saloon. En sommige delen ervan deden me een beetje denken aan de flat uit Ede waarin ik ben opgegroeid. Hier weetje als lezer waarschijnlijk niets van, dus misschien zal ik er een keer over schrijven, maar ik kreeg in ieder geval toen ik het zag weer zo’n zelfde gevoel van toen ik in zo’n buurt opgroeide. Een beetje guur.

Nadat we na dit fietstochtje weer aangekomen waren bij 7 Moons, de fijne bed and breakfast waar we sliepen, spoelde ik de laatste zandkorrels van me af en maakte me klaar voor de avond.

We doken het nachtleven in en werden onderdompelt in de wereld van de Spaanse Flamenco.