Op weg naar Trincomalee
Met de jeep reden we in ongeveer twee uur naar de volgende bestemming. We zaten achterin de jeep op een bankje en konden wat er zich op de weg afspeelde niet zien. Geen probleem, de chauffeur had mijn vertrouwen en die van Ganesha.
In het begin van de rit stapte zonder overleg een vrouw de auto in. Ze ging mee om het een en ander uit te leggen over de omgeving, als een soort tour. Wij zaten daar eigenlijk helemaal niet op te wachten, want we wilden gewoon een taxirit om bij de volgende bestemming te komen. Daarnaast kon je achterin de jeep, waar wij zaten toch niet heel veel zien van de omgeving. Maja, ze reed toch mee. De vrouw wilde ook een keer een King Cocunut voor ons bestellen, wat van ons ook niet hoefde, want we hadden al waterflessen meegenomen. Dit soort situaties zijn wel wat vaker gebeurd in Sri Lanka. Het is een manier om extra geld aan je te verdienen. En het werkt, want ook al wilde ik van te voren geen fooi geven aan de vrouw, omdat wij niet zelf gekozen hadden voor een ’tour’, maar voor een taxirit, kon ik het toch niet laten om wat roepies te geven bij het afscheid. Voor mij was het niet veel geld en voor hun wel en het was ook niet perse vervelend. Ze nam het dankbaar en bescheiden in ontvangst en keek zelfs een beetje verrast, alsof ze het niet had verwacht. Zou het? We zullen het niet weten.
Bij aankomst van het hotel keken de chauffeur en de vrouw allebei een beetje beduusd uit hun ogen. Dit was wel even iets anders dan het 5 sterren hotel, waar we vandaan kwamen.
Geen lange oprijlaan, statige pilaren en personeel dat welkomstdrankjes serveert, maar een gezellige achtertuin waar een motor, een TukTuk en een fiets stond. Twee kinderen in schooluniformen hingen om hun ouders en een ander familielid nam een laatste hap van zijn curry.
Welkom! Een fijne, relaxte vrouw kwam op ons af en begeleidde ons naar de receptie. Een rommelig bureautje waarop een aantal administratiemapjes en diverse papieren verspreid liggen. Ze pakte een formulier en een pen en vroeg of ik het formulier in wil vullen. Ik voelde me op deze plek al gauw thuis en hield van de eenvoudige receptie, waar alles nog met de hand geregistreerd werd.
Na het papierwerk gingen we ook wat eten. We zaten op plastic tuinstoelen, niet ver van de keuken vandaan waar het eten vers bereid werd. Ik koos voor een Sri Lankaanse pannenkoek. Een dunne, gelig-kleurige pannenkoek gevuld met kokossuiker. Erg lekker. Intussen was de kamer klaar, kregen we de sleutel en liepen we met onze bagage richting de accommodatie.
We stonden in een eenvoudig kamertje met drie slaapplaatsen, twee roze klamboes, een nachtkastje en een kledingrek. De gordijnen zaten dicht en in de hoekjes zag ik een paar gekko’s. Ik vond het een prima, eenvoudig kamertje. Niet de mooiste ruimte waar ik geslapen heb, maar met het strand om de hoek, heb je ook niet meer nodig, was mijn conclusie.
Dat was ook zo, maar toen ik de badkamerdeur open deed, verdween mijn tevredenheid drastisch naar de achtergrond. Een vieze, penetrante geur, die niet te beschrijven is, bedwelmde mij. De eenvoud van het kamertje, daalde in bonuspunten door de slechtruikende badkamer die naast de vochtige, klamme lucht ook nog eens heel lelijk was. Oké, behalve de blauwe kleur dan. Die was mooi. Er zat een gat in de muur dat als putje functioneerde. Op de muren zaten vreemde bruine roestvlekken, het licht was zwakjes. Een klein raampje zorgde voor wat lichtpuntjes in deze donkere grot. Op een rekje lag een oude, vieze spons. Wat die daar deed wist ik niet, maar ik gruwelde bij de gedachte die te moeten gebruiken voor onder de douche. Blegh, die stank ging echt met mijn mind aan de haal.
Tandenpoetsen was er ook vrij naar, maar moest helaas toch gebeuren. Ik deed het met mijn neus dicht en op de laatste dag vond ik het wel welletjes. Ook hielp het niet mee dat ik juist op deze plek buikgriep kreeg en er ’s nachts vijf keer uit moest. Kun je het voorstellen?
Ondanks deze minder roosgeurige zaken was het verblijf in Trincomalee erg fijn.
De eerste dag dat we het strand op liepen om een bedje in de schaduw te zoeken werden we verrast door een stel koeien. Deze stonden zomaar op het strand een beetje voor zich uit te staren. In het water gaan deden ze niet, dat terwijl de zee toch erg lekker was.
Vaak gingen wij pas na de middag het water in, dan was de zon gezakt en waren de golven iets hoger. Dat laatste was weer handig voor ons nieuwe spel: met de opblaasband golven pakken en meegesleurd worden. Ik was er iets minder dol op, want ik hield van de kleine golfjes die me vriendelijk naar voren duwde. Toch liet ik me overhalen om net als mijn vriend te blijven zitten op de band, zodat ik op een ‘natuurlijke manier’ zou aanspoelen. Ik deed het, wachtte rustig af zodat ik steeds dichterbij de kust kwam, incasseerde verschillende soorten golfen totdat er een gigantische golf over me heen kwam. De fatale. Ik riep nog whoaah! en probeerde te blijven zitten, maar dat lukte niet. Ik klapte helemaal voor over met de golf mee richting de bodem. De secondes daarna werd ik bedekt met een dikke laag water en zwom ik zo snel mogelijk weer naar boven om adem te happen. Mijn bikini zat natuurlijk schots en scheef en ik was een paar tellen van de wereld. Goed, leuk voor één keer, dacht ik. Ga jij, maar weer lekker verder spelen met de band, zei ik tegen mijn vriend die moest lachen.
Tegen zessen kon je linea recta aanschuiven aan tafel. Waar de ligbedjes stonden, werd een terras gebouwd, fakkels aangestoken en tafels klaargemaakt. De zon ging tegen die tijd kopje onder. Ze maakte plaats voor een ander licht. Die van de brandende fakkels. Soms werd er siervuurwerk afgestoken om het romantische strandleven nog extra te benadrukken.
Dit waren erg fijne avonden. Eten met je blote voeten in het zand, lieve hondjes die aan je tenen snuffelen, een koud drankje drinken met de allerliefste persoon. Overdag meters maken in Harry Potter en aan het eind van de dag zwemmen, kaarten en beach ballen.
Het kon niet beter.
En dat gedoe met die stinkende badkamer kon me vergeleken de rest gestolen worden!
Ongevera Rondreis Sri Lanka // Onze route - Ongevera
november 18th, 2015
[…] dolfijnen en walvissenexcursies doen. Ook kun je hier een Hindoeïstische tempel bezoeken. Lees hier meer over […]